Danıştay 7. Daire 2016/229 Esas 2020/5113 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/229
Karar No : 2020/5113

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, 2009 yılının Ocak ilâ Aralık dönemlerine ilişkin özel tüketim vergisi beyannamelerinin elektronik ortamda süresi içerisinde verilmediğinden bahisle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, davacının, … Petrol Otomobil Ticaret Limited Şirketinden mal ve hizmet aldığının tespit edilmesi üzerine hakkında mükellefiyet kaydının açıldığı ve mükellefiyeti gerektirir durumun bulunup bulunmadığının belirlenmesi için davacının incelemeye sevk edildiği, ayrıca tarh zamanaşımına kısa süre kaldığından ilgili dönem matrahlarının takdiri için davacının takdir komisyonuna sevk edildiğinin anlaşıldığı, davacının özel tüketim vergisine tabi faaliyetinin bulunup bulunmadığı hususu davacı hakkında yapılacak inceleme neticesinde belli olacağından uyuşmazlık konusu dönemlerde beyanname verme ve vergisel ödevleri yerine getirmesinin mümkün olmaması karşısında elektronik ortamda beyanname vermediğinden bahisle adına kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemlerin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının 2009 yılı vergilendirme dönemlerine ilişkin özel tüketim vergisi beyannamelerini elektronik ortamda süresi içerisinde vermediğinden özel usulsüzlük cezalarının kesildiği, ceza kesmek için mükellefe yazılı bildirim yapılmasına gerek bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 10/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.