Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK" nın 85/1, 62/1, 53/6, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, kusura ve eksik incelemeye ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay tarihinde saat 19.05 sıralarında, sürücü ..."nın, idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, aydınlatmanın olmadığı, tek yönlü, 7 metre genişliğinde, asfalt kaplama, eğimsiz ve virajlı yolda, gece vakti, açık havada, kuru zeminde seyri sırasında, olay mahalline geldiğinde, istikametine göre sağ taraftaki akaryakıt istasyonundan çıkıp, sola dönüş yapmak için yola giren sanık ..."ün kullandığı kamyonun sol yan arka kesimine çarpması sonucu, ..."nın vefat ettiği olayda, her ne kadar dosya kapsamı ve oluşa göre paraya çevirme hükümlerinin uygulanmaması kanaati doğru ise de, TCK"nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca bilinçli taksir hariç taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilmesinin mümkün olduğu, bu nedenle sanık hakkında "yasal engel nedeniyle seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesine yer olmadığına" şeklindeki gerekçe ile TCK"nın 50/4. maddesinde belirtilen paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesinin yasaya aykırı olduğunun gözetilmemesi,
2- TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan sanığın sürücü belgesinin en üst sınırdan 3 yıl süreyle geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeple 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.