Esas No: 2021/617
Karar No: 2022/1011
Karar Tarihi: 10.02.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/617 Esas 2022/1011 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, halk minibüsü sahibi olarak UKOME kararı ile halk otobüsleri ile minibüslerin birleştirildiği sürece dahil oldu. Birleşme için lehtar kısmı boş olan bir bono imzalatıldı ve davalı kooperatif bu bonoya lehtar olarak diğer davalının adını yazdı. Davacı bono bedelini ödedi ancak UKOME kararı iptal edildi ve davalı kooperatif edimlerini yerine getirmedi. Davacı, davalı kooperatife yaptığı ödemenin yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etti. Ancak davalılar, protokol kapsamında her minibüsçünün otobüs olarak çalışmasını kabul ettiğini ve söz konusu senetlerin bu sebeple verildiğini savundu.
Mahkeme, davacının ödemesinin sebepsiz olmadığı, minibüsün otobüse çevrildiği, taraflar arasında protokol yapıldığı, UKOME kararı iptal edilmiş olsa da kabul eden esnafın otobüslerinin engelli vatandaşların da kullanımına uygun hale getirilerek faaliyetlerine devam etmeleri kararlaştırıldığı gibi gerekçelerle davayı reddetti.
Kararın temyizi üzerine Yargıtay 11. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını onayladı. Davacı vekili karar düzeltme isteminde bulundu ancak Yargıtay, istemin reddine karar verdi.
Kanun maddeleri: HUMK 440. madde (Kararın düzeltilmesine ilişkin talep), HUMK 442. madde (Kararın düzeltilmesi istemi reddedilecek haller). Ayrıca, HUMK 442/3. madde uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasından bahsedilmektedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Antalya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 23.02.2016 gün ve 2014/317 - 2016/45 sayılı kararı onayan Daire'nin 17.11.2020 gün ve 2020/441 - 2020/5096 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin...plakalı halk minibüsü sahibi olduğunu, UKOME'nin 26.10.2007 tarihli kararı ile halk otobüsleri ile minibüslerin birleştirilmesine karar verildiğini, daha sonra Antalya Büyükşehir Belediyesi, Minibüsçüler Odası ve SS 21 Nolu Kooperatif arasında ön protokol ve protokol imzalandığını, birleşmenin sağlanabilmesi için müvekkiline ve diğer minibüsçülere lehtar kısmı boş olan 38.100,00 TL bedelli bono imzalattırıldığını, müvekkilinin bonoyu davalı kooperatife teslim ettiğini, davalı kooperatif tarafından lehtar kısmına diğer davalının adının yazıldığını, müvekkili tarafından bono bedelinin davalı kooperatife ödendiğini, senedin verilmesine dayanak olan UKOME kararının iptali için Antalya 2. İdare Mahkemesi'nin 2011/342 E. -2011/574 K. sayılı dosyada dava açıldığını ve UKOME kararının iptal edildiğini, davalı tarafın edimlerini yerine getirmediğini, davalıların sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek davalı kooperatife yapmış olduğu 38.100,00 TL ödemenin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili, zamanaşımı itirazlarının söz konusu olduğunu, dava konusu bononun minibüsçüler odası tarafından davacıdan alındığını, davacının bonoyu kendi rızası ile verdiğinin Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2012/45314 soruşturma sayılı dosyasından anlaşılacağını, davacının UKOME kararıyla ve kararın iptalinden sonra da fazla yolcu taşıyarak müvekkilini zarara uğrattığını, taraflar arasında 01.03.2011 tarihli protokol yapıldığını, protokol gereğince her bir minibüsçünün otobüs olarak çalışması ve protokol tarihi itibari ile kapasite artırımı yapılarak usulsüz çalışmaları sebebiyle halk otobüsü üyelerinin uğradıkları zarar için 38.100,00 TL ödemeyi kabul ettiklerini, söz konusu senetlerin bu nedenle verildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının yaptığı 38.100,00 TL'lik ödemenin sebepsiz olmadığı, minibüsün otobüse çevrildiği, ödeme tarihinden önce ve sonra kapasite artışından yararlanıldığı, minibüs statüsünden otobüs statüsüne geçiş karşılığında bu ödemenin yapıldığı, UKOME kararı Antalya 2. İdare Mahkemesinin 2011/342 E.-2011/574 K. sayılı kararıyla iptal edilmiş ise de, bu iptal kararından sonra UKOME'nin 15.06.2012 tarihinde aldığı kararla, kabul eden esnafın 18+1 oturma yeri ve 9 ayakta yolcu kapasiteli araçlarının engelli vatandaşların da kullanımına uygun hale getirerek faaliyetlerine devam etmeleri, kabul etmeyenlerin ise 14+1 kapasiteli minibüse dönmelerinin kararlaştırıldığı, ancak davacının 14+1 kapasiteli minibüse dönmediği, davacının minibüs sahibiyken aracının otobüs haline gelmesi dolayısıyla yolcu kapasitesinin artmasından dolayı önceden otobüsü olan kişilerin bir kayıp yaşayacağı, zaten ödenen 38.100,00 TL’nin o dönemde mevcut otobüs fiyatı 339.000,00 TL’nin minibüsçülerin sayısına bölünerek tespit edildiği, sebepsiz bir ödemenin söz konusu olmadığı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen hükmün davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 11. Hukuk Dairesi’nce onanmasına karar verilmiştir.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 10/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
