Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/1201 Esas 2011/803 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVACILAR :

Taraflar arasındaki elatmanın önlenmesi ve tazminat davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacılar vekili, davacıların davalı kooperatifin üyesi olduklarını, kendilerine tahsis edilen arsada dubleks mesken yaptırdıklarını davacıların, 2006 yılı genel kurulunda alınan karar gereğince bahçelerinden yol geçirilmesine karşı çıktıklarını, davalı kooperatifin yol geçirilmesini temin için davacıların elektriğini kestiğini, davacıların haksız ve hukuka aykırı şekilde 14 gün elektriksiz kalmaları nedeni ile üzüntü ve sıkıntı yaşadıklarını ileri sürerek davalının davacıların meskeninin elektrik enerjisine yaptığı müdahalesinin önlenmesini, her bir davacı için 3.000,00 TL olmak üzere toplam 6.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalı kooperatifin üyelere iyiniyet çerçevesinde şantiye aboneliğinden elektrik kullandırıldığını, davacıların bahçelerinde ticari amaçlı meyve ve sebze yetiştirdiğini, ucuz tarifeden elektrik kullandığını, kooperatifin bunu pahalı tarifeden ödemek zorunda kaldığını, son genel kurulda yönetim kuruluna konut ihtiyacı dışında elektrik su kullanılmasının önlenmesi için kesme yetkisinin verildiğini, davacıların elektriğinin bu yetki doğrultusunda bahçe tarımına son verilinceye kadar kesildiğini beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı kooperatifin müdahalesinin önlenmesi talebinin kabulü ile manevi tazminat isteminin reddine dair kararın taraf vekillerince temyiz üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesince kooperatif yöneticilerinin haksız eylemleri nedeniyle davalı kooperatifin sorumluluğuna karar verilebileceği, davacıların doğrudan uğradığı zararı kooperatiften isteyebileceği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucu dosya kapsamına göre, davacıların her biri için 1.250,00 TL olmak üzere toplam 2.500,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Davalı vekilinin temyiz istemi yönünden;
5219 sayılı kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Mahkemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19 uncu maddesiyle HUMK"na eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2009 yılı için 1.400,00 TL"dir.
Dava dilekçesinde herbir davacı için 3.000,00 TL. manevi tazminatın tahsili istenmiş, mahkemece her bir davacı için 1.250,00 TL. manevi tazminata hükmedilmiştir. Her bir davacı yönünden davalı aleyhine hükmedilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemi hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 tarih ve 1989/3 Esas, 199/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davacılar vekilinin temyiz istemine gelince;
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 04.10.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.