Yanlar arasında görülen elatmanın  önlenmesi davası sonunda, yerel mahkemece  davanın, reddine  ilişkin olarak verilen karar davacılar  tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Davacılar; davalıların çekişmeli taşınmazın bir bölümünü, haklı ve geçerli bir neden olmaksızın, kendi taşınmazlarına geçiş için yol olarak kullandıklarını ileri sürerek eldeki davayı açmışlar, mahkemece davaya konu edilen bölümün, 1118 parselin güneyinde yer alan tarlalara geçişi sağlayan patika yol olduğu, orman yolunun daha uzun olup kullanılmasının mümkün olmadığı, davalılar ve dava dışı köylüler tarafından kadimden beri yol olarak kullanıldığı ve kamunun yararlanmasına tahsis edildiği gerekçesiyle davanın reddi cihetine gidilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan tüm delillerden; susuz tarla vasfındaki, 9.187 m² yüzölçümlü, 1118 parsel sayılı taşınmazın davacıların miras bırakanı G.O. adına kayıtlı olup, davacıların elbirliği halinde malik oldukları, davalıların kayıttan ve mülkiyetten kaynaklı bir haklarının olmadığı anlaşılmaktadır.
Gerçekten de;çekişmeli taşınmazın iştirak halinde mülkiyete tabi olduğu, davalıların  hukuken korunması gerekli üstün bir hakka sahip olmaksızın 1118 parsel sayılı taşınmazın 392 m²"lik bölümünü kendi taşınmazlarına ulaşmak için “geçiş ve hayvan yolu” olarak kullandıkları, zeminde fiilen yol olarak kullanılan bölümün kadastral paftada yol olarak ayrılmadığı gibi kamulaştırma işlemine de konu olmadığı gerek bozma öncesi gerekse bozma sonrası uzman bilirkişiler aracılığıyla yapılan keşif sonucu alınan rapor ve dinlenen tanık anlatımları ile sabittir. Bu durumda, davanın reddi konusundaki yerel mahkeme kararının yasal olduğu söylenemez.
Hal böyle olunca, davacıların Türk Medeni Kanunu"nun 683. maddesinden kaynaklanan mülkiyet hakkına değer verilmek suretiyle davanın kabulü gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacının bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedene hasren (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesine göre) HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  27.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.