Davacı ... ile davalı Cumhuriyet Üniversitesi Rektörlüğü aralarındaki itirazın iptali davasına dair Ankara 15. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 19/04/2016 tarihli ve 2015/177 E. -2016/213 K. sayılı hükmün düzeltilerek onanması hakkında Yargıtay (kapatılan) 13. Hukuk Dairesince verilen 19/12/2019 tarihli ve 2016/23465 E. -2019/12909 K. sayılı ilama karşı davalı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalının kan ve kan bileşenlerini kendisinden temin ettiğini, davalı tarafından alınan eritrosit süspansiyonlarının SUT hükümlerine göre 139,80 TL birim fiyat üzerinden yapılan fiyatlandırılmasına uygun olarak 31.07.2014 tarihli, 61134 nolu 147.675,90 TL bedelli ve 31.08.2014 tarihli 61184 nolu, 141.617,60 TL bedelli faturaların SUT gereği davalı hastaneye ibraz edildiğini ancak davalı tarafından herhangi bir ödeme yapılmadığını, bu nedenle fatura bedelleri ve takip tarihine kadar olan faiziyle birlikte 332,722.13 TL"nin tahsili için Ankara 17. İcra Müdürlüğü’nün 2015/523 sayılı dosyası ile ilamsız takip başlattıklarını, davalı tarafından süresi içinde yapılan itiraz ile takibin durduğunu, takibe karşı yapılan haksız itirazın iptali ile takibin devamına, %20"den az olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiş; hükmün, taraflar tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 13. Hukuk Dairesince düzelterek onama kararı verilmiş olup, bu kez davalı vekilince karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre HMUK. 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiçbirisine uygun olmayan davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair karar düzeltme itirazlarının reddi gerekir.
2-Mahkemece, itirazın iptaline karar verilirken "..İş yargılamayı gerektirdiğinden tazminat taktirine yer olmadığı kanaatine varılmış..” gerekçesiyle icra-inkar tazminatının reddine dair hüküm kurulmuş olup, icra inkar tazminatı isteminin red gerekçesi yerinde görülmemiştir. İİK’nın 67. maddesinin 2.fıkrası hükmünce, icra-inkar tazminatına hükmedilebilmesi için borçlunun takip sırasında ödeme emrine itiraz etmesi ve alacaklının alacağını mahkemede dava ederek haklı çıkması ve alacağın likit ve belli olması gerekir.
Daha geniş bir açıklama ile borçlu tarafından alacağın gerçek miktarı belli, sabit ve belirlenmek için bütün unsurlar bilinmesi mümkün nitelikle olması yeterlidir. Borçlu yalnız başına ne kadar borçlu olduğunu tespit edebilir durumda ise, alacağın likit ve muayyen olduğunun kabulü zorunludur. Öte yandan, alacağın muhakkak bir belgeye bağlı olması da şart değildir. Açıklanan yasal kuralların ışığında kabul edilen alacak değerlendirildiğinde, borçlu yalnız başına ne kadar borçlu olduğunu tespit edebilecek konumda bulunması nedeniyle alacağın likit ve muayyen nitelikte olduğunun kabulü gerekir. Hal böyle olunca, Mahkemece kabul edilen asıl alacak üzerinden davacı yararına icra inkar tazminatına hükmedilmesi gerekirken, değinilen bu yön gözardı edilerek yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, kararın düzeltilerek onanması HUMK 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ:Birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair karar düzeltme taleplerinin reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 19/12/2019 tarih ve 2016/23465 Esas 2019/12909 Karar sayılı düzeltilerek onama ilamının kaldırılarak, davalının karar düzeltme itirazının kabulü ile mahkeme kararının hüküm fıkrasının 2 nolu bendinde yer alan "İş yargılamayı gerektirdiğinden tazminat taktirine yer olmadığına” ibaresi hükümden çıkarılarak yerine “73.395,00 TL alacağın %20"si oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine” cümlesi yazılarak, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 16/06/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.