Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6793 Esas 2022/997 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17.10.2017 tarih ve 2016/419 E- 2017/439 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.06.2020 tarih ve 2019/248 E- 2020/519 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "İZMİR COFFEE FESTİVAL" ibareli markanın adına tescili amacıyla 01.12.2015 tarihinde TPMK'na başvurduğunu, ancak TPMK MDB kararıyla başvurunun reddine karar verildiğini, karara itiraz edilmesinin üzerine TPMK YİDK tarafından itirazın reddine karar verildiğini, halbuki dava konusu markanın davacı adına tesciline karar verilmesi gerekirken, başvurunun reddi kararının yerinde olmadığını, kullanım sonucu markanın ayırt ediciliğinin kazanıldığını, etkinliğin davacı ile özdeşleştiğini belirterek 2016-M-9627 sayılı YİDK kararının iptaline, tescil işlemlerinin kaldığı yerden devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, 556 sayılı KHK'nın 7/1,a maddesi uyarınca markanın ayırt edici olmadığını, sosyal ve kültürel bir etkinliğin adı olduğunu, ayrıca KHK'nın 7/1, c maddesi uyarınca mal ve hizmetlerin karakteristik özelliklerini ihtiva ettiğini, bu nedenle kullanımla ayırt edicilik kazanılamayacağını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılamanın sonucunda, dava konusu markanın bir kısım mal ve hizmetler bakımından 556 sayılı KHK'nın 7/1,a ve c bentleri uyarınca davacı adına tescilinin mümkün olmadığı, bu mal ve hizmetler bakımından 7/son fıkrası şartlarının da davacı lehine gerçekleşmediğini, bu nedenle davanın kısmen kabulüne karar verilmesinin gerektiğini belirterek, davanın kısmen kabulüne, TPMK YİDK'nın 2016-M-9627 sayılı kararının, 35/01. sınıfta bulunan "reklamcılık, pazarlama, halkla ilişkiler ile ilgili, ticari ve reklam amaçlı sergi ve fuarların organizasyonu hizmetleri", 35/05 sınıfta bulunan "kahve, kakao, kahve ve kakao esaslı içecek, çikolata esaslı içeceklerin bir araya getirilmesi hizmetleri" 41/02 sınıfta bulunan " sempozyum, konferans, kongre ve seminer düzenleme, idare hizmetleri," 41/03 sınıfta bulunan "spor, kültür ve eğlence hizmetleri (sinema spor karşılaşmaları, tiyatro, müze konser gibi kültür ve eğlence hizmetleri için bilet sağlama hizmetleri dahil)" mal ve hizmetleri dışında kalan mal ve hizmetler yönünden kısmen iptaline, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Karar, taraf vekilleri tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan yargılamanın sonucunda, dava konusu markanın 556 sayılı KHK'nın 7/1,a ve c bentlerine göre markasal algı yaratmayan bir ibare olduğu, ayırt ediciliğinin bulunmadığı, kullanım yoluyla da ayırt ediciliğin kazandırıldığının ispatlanamadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-2 maddesi gereğince kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 10/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.