Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8163 Esas 2020/1064 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8163
Karar No: 2020/1064

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8163 Esas 2020/1064 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, bir karşılıklı boşanma davasında verilen kararın temyiz incelemesinde kararı bozdu. Davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu belirterek, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin dikkate alınarak daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiğini belirtti. Kararın sonucu, temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün bozulmasına karar verildi. Detaylı kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu m.174/1, Türk Medeni Kanunu m.174/2, Türk Medeni Kanunu m. 4, Türk Borçlar Kanunu m. 50, Türk Borçlar Kanunu m. 51.

2. Hukuk Dairesi 2019/8163 E. , 2020/1064 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından, istinaf başvurusunun süre yönünden usulden reddi kararı, kusur belirlemesi, nafaka ve tazminatlar yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise tedbir, iştirak, yoksulluk nafakası ve tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Bahattin"e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Şerife"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 12.02.2020 (Çar.)