Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6612 Esas 2022/1105 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Batı Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 27.09.2017 tarih ve 2016/174 E. - 2017/608 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.07.2020 tarih ve 2018/444 E. - 2020/865 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkili Maksimum Madeni Yağ İmalatı ... Ltd.Şti.’nin davalıya mal karşılığı avans niteliğinde çekler verdiğini, karşılığında mal bağlantısı yapıldığını, buna ilişkin faturaların teslim alındığını, ancak malların davalı tarafından teslim edilmemesi sebebiyle faturaların iade edilerek çeklerin geri verilmesinin istendiğini, davalı tarafın 27.01.2016 keşide tarihli 67.000,00 TL bedelli çek ile 04.02.2016 keşide tarihli 100.000,00 TL bedelli çekleri ayrı ayrı takibe koyduğunu belirterek her iki icra takibinden dolayı davalıya borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında devam eden bir ticari ilişki bulunduğunu, davacı Maksimum Madeni Yağ...Ltd. Şti.'nin vermiş olduğu 11 adet çek bedelinin cari hesaptan düşümünden sonra dahi davalının bakiye borcunun kaldığını, çeklerin avans olarak verilmesinin söz konusu olmadığını, ticari teammüllere göre avans verilebilmesi için ilk etapta avans verilecek tarafa karşı herhangi bir borcun bulunmaması gerektiğini, davalıya gönderilen fatura konusu olan malların şirket yetkilisi olarak hareket eden ... tarafından teslim alındığını, taraflar arasındaki ticari ilişki nedeniyle davacı şirket tarafından yapılan tüm havalelerde bu şahsın imzasının bulunduğunu, anılan şahsın davacı şirket adına hareket etmeye yetkisinin bulunduğunu, bu şekilde satışa konu olan malların davacı şirkete teslim edildiğini savunarak davanın reddi ile %20 tazminata hükmedilmesini talep etmiştir..
İlk derece mahkemesince iddia,savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şirketin kanuna uygun surette tutulduğu tespit edilen ticari defterlerine göre icra takiplerine dayanak yapılan çeklerin kayıtlara işlenmiş olduğu, davacının usulüne uygun surette tutulmadığı anlaşılan ticari defterlerinde ise bu çeklerin borç olarak kayıtlı olmadığı, niza konusu olan çeklerin davalıya verilmesi tarihi itibariyle davacı şirketin düzenlemiş
olduğu tüm çek bedellerinden daha fazla borcunun bulunduğu, bu durumda niza konusu olan çeklerde dahil davalıya verilen çeklerin avans niteliğinde verilmiş olmasının mümkün olmayacağı hususunun davalı kayıtlarından anlaşıldığı, her ne kadar davacı kayıtlarına göre alacaklı görünse de bu durumun toplamı 1.432.693,45TL bedelli 10 adet faturanın kayıtlara işlememesinden kaynaklandığı, davalının usulüne uygun surette tutulduğu anlaşılan ticari defterlerinden bu faturaların muhteviyatının davacı şirket adına hareket ettiği tespit ve kabul edilen ... tarafından teslim alındığının kabulü gerektiği gerekçesiyle davanın reddine, davalının kötüniyet tazminat talebinin şartları oluşmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacılar vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi’nce, yargılamanın HMK’da düzenlenen usul kurallarına uygun olarak yapıldığı, kamu düzenine aykırılık hallerinin bulunmadığı, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, ilk derece mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön olmadığı ve özellikle ispat yükü kendi üzerinde olan davacıların davaya konu ettikleri çekleri avans olarak verdiklerini ve borçlu olmadığını ispat edemedikleri gerekçesiyle davacılar vekilinin istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacılar vekilince temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 28,10 TL harcın temyiz eden davacılara iadesine, 14/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.