Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7693 Esas 2022/1081 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 23.09.2020 tarih ve 2020/592 E. - 2020/745 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacılar adına tescilli ve tescilsiz biçimde kullandıkları "KÜLTÜR" asıl unsurlu çok sayıda markaları bulunduğunu, davalı şirketin 2016/12147 sayılı "ÖZEL ATAKUM KÜLTÜR OKULLARI+şekil" ibareli marka başvurusuna benzerlik, tanınmışlık, kötü niyet sebeplerine dayalı olarak yaptıkları itirazlarının nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, oysa ki taraf markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu, başvurunun davacının seri markalarından birisi olarak algılanacağını, "KÜLTÜR" ibaresini eğitim alanında davacıların maruf kıldıklarını, dava konusu başvurunun da bu tanınmışlıktan haksız yarar sağlamak amacıyla yapıldığını ileri sürerek YİDK'nın 2016-M-10921 sayılı kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, 556 sayılı KHK kapsamındaki korumanın tescilli markaları kapsadığını, "KÜLTÜR" ibaresinin tek başına davacılardan hiç biri adına tescilli olmadığını, davacı Üniversite tarafından 05.08.2016 tarihinde "KÜLTÜR" ibaresinin 41. sınıf hizmetlerde tescili için yapılan başvurunun TPMK tarafından 3. kişi adına tescilli "KÜLTÜR" ibareli markaya dayalı olarak reddedildiğini, "ATAKUM" ibaresinin kurumun bulunduğu yerin adı olduğunu ve markanın asıl tanıtıcılığını sağladığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dava konusu başvuru markası ile davacıların itirazlarına mesnet markalar arasında başvuru kapsamındaki 41. sınıf hizmetler yönünden 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunduğu, aynı KHK'nın 8/4 maddesinin somut olayda uygulanma imkanının bulunmadığı, davalı şirketin başvurusunun kötü niyetli olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK'nın 2016-M-10921 sayılı kararın iptaline, 2016/12147 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine dair kararın davalılar vekilleri tarafından ayrı ayrı istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, 41. sınıf hizmetlerin kullanıcılarının dikkatli ve seçici kişilerden oluştuğu, aralarında görsel ve işitsel benzerlik bulunmayan başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, davacı tarafa ait markaların 41. sınıf hizmetler yönünden zayıf marka niteliğinde bulunduğu, davacı markaları ile benzerlik taşımayan marka başvurusunun kötü niyetli olduğunun da kabul edilemeyeceği gerekçesi ile davalılar vekillerinin istinaf başvurularının kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Bu kararın davacılar vekilleri tarafından temyizi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince kurulan karar Dairemizin 2019/1895 E. – 2020/123 K. sayılı ve 08/01/2020 tarihli ilamıyla davacılar yararına bozulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, davanın, YİDK kararının iptali ve marka hükümsüzlüğü istemlerine ilişkin olduğu, dava konusu başvuru ile davacıların itirazlarına mesnet markalarının asli unsurlarının "KÜLTÜR" ibaresinden oluştuğu, başvuruya yeterli ayırt ediciliğin katılmadığı, marka kapsamlarındaki hizmetlerin aynı tür oldukları, bu itibarla dava konusu başvuru ile davacıların itirazlarına mesnet markalar arasında, 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince HMK'nın 373/3. maddesi uyarınca uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istekleri halinde aşağıda yazılı 28,10 TL harcın temyiz eden davalılara iadesine, 14/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.