Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı; TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddelerine göre mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 09:00 sıralarında, sanık sürücü ..."in sevk ve idaresindeki plakasız iş makinesi ile meskun mahal dışında, bölünmemiş çift yönlü ıslak zeminli hafif eğimli asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde yol üzerinde duraklama yapması nedeniyle, aynı istikamette arkasında seyir halinde olan katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki kamyonetin durması ve akabinde kamyonetin arkasında seyir halinde olan sanık sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki minibüsün kamyonetin arkasına çarpması ile kamyonetin de önünde duraklama yapan iş makinasına çarpması ve minibüsün savrularak karşı istikamet şeridine girip, kendi şeridinde seyir halinde olan katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki çekiciye çarpması sonucu gerçekleşen kazada, şikayeti devam etmekte olan ..., ..., ..."in nitelikli şekilde, ..., ... ve ..."in ise basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandıkları, kazanın meydana gelmesinde sanık sürücü ..."ın asli kusurlu, sanık sürücü ..."in tali kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık ... müdafii ve sanık ..."ın eksik incelemeye, kusur tespitine, lehe hükümlerin uygulanmadığına, sürücü belgesinin geri alınma süresine, hükmün açıklanmasının geri bırakılması veya erteleme hükümlerinin uygulanmamasına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastının yoğunluğu" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanıklara verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının (A-1) ve (B-1) bentlerinde yer alan ""sanığın kastının ağırlığı" ibarelerinin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.