Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2009/10437 Esas 2010/3582 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2009 tarihinden itibaren 1.400.00 TL’ye çıkarılmıştır.
Davacının 800,00 TL. tazminatın tahsili isteğiyle açtığı davada, mahkemece talebin reddine karar verilmiş, yargılama sırasında toplam hasar miktarınında bu miktarı aşmadığı anlaşılmıştır. Bu durumda karar tarihi itibariyle temyize konu miktar temyiz kesinlik sınırı olan 1.400,00 TL.nin altındadır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin ,temyize konu edilen miktar yönünden mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 15.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.