Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6991 Esas 2022/1093 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 21.11.2018 tarih ve 2017/365 E- 2018/400 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 05/06/2020 tarih ve 2019/137 E- 2020/422 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının ‘’OOPS!’’ ibareli 29, 30 ve 32. Sınıfta 1999 yılından beri 99/006963 sayı ile tescilli markasının olduğunu, davalının 2016/77311 kod numarası ile 32. Sınıftaki yer alan mallar için "vioops" ibareli marka başvurusuna itirazın davalı kurum tarafından reddedildiğini, davaya konu "vioops" ibaresi ile müvekkilinin ‘’OOPS!’’ markasının birebir aynı olduğunu, müvekkilinin ‘’OOPS!’’ markasının tanınmış marka olduğunu ileri sürerek TPMK YİDK’nın 2017-M-6481 sayılı kararının iptalini, 2016/77311 sayılı "vioops" ibareli markası tescil edilmişse hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, fonetik olarak markaların farklı olduğunu, oops ibaresinin günlük dilde ikaz anlamında olduğundan ayırt ediciliğinin düşük olduğunu, markaların orta düzey tüketici nezdinde benzer olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davalının "vioops" ibareli marka başvurusu ile davacının "OOPS!" ibareli tescilli markası arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sesçil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, ortalama düzeydeki alıcı kitlesinin davalının "vioops" ibareli başvuru markasını gördüğünde derhal ve hiç düşünmeden davacıya ait "OOPS!" ibareli tescilli markasından farklı bir marka olduğunu algılayabileceği, taraf marka işaretleri benzemediğinden 556 sayılı KHK 8/1. maddesi kapsamında benzerliğin bulunmadığı, başvuru ibaresi üzerinde davacı tarafın önceye dayalı kullanım ve ticaret ünvanına bağlı hak iddiasının kanıtlanmadığı, başvurunun kötü niyetli yapıldığının kanıtlanmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, davalının "vioops" ibareli marka başvurusu ile davacının "OOPS!" ibareli tescilli markası arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sesçil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı kurum kararının iptali ile başvuruya konu markanın hükümsüz kılınması istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekilince yapılan istinaf başvurusu bölge adliye mahkemesince esastan reddine karar verilmiştir.
Davaya konu, ‘’vioops’’ ibareli marka başvurusu ile davacının itirazına dayanak ‘’OOPS!’’ ibareli markanın tescil sınıfları yönünden 32. sınıf emtialarda bire bir aynı olduğu, taraf markalarındaki ibarelerin ise sescil ve görsel olarak benzer olduğu tartışmasız olup davacının ‘’OOPS!’’ ibareli önceki tarihli markasının 32. emtia sınıfları yönünden tanımlayıcı veya kaynak gösterici ibare olmaması nedeniyle de ayırt ediciliği yüksek marka olması dikkate alındığında taraf markalarının 556 sayılı KHK’nın 8/1. maddesi kapsamında benzer olduğu, tüketiciler nezdinde markalar arasında karıştırılma ihtimalinin doğacağı dikkate alınarak neticesine göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamış olup, bu nedenle bölge adliye mahkemesinin başvurunun esastan reddine dair kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz istemlerinin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı yararına BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK'nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 14/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.