Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/4767 Esas 2022/1131 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 11. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 15.03.2018 tarih ve 2015/719 E- 2018/190 K. sayılı kararın davacı asıl tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi'nce verilen 18.09.2019 tarih ve 2018/945 E- 2019/1161 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı asıl tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, Borsa İstanbul'da işlem gören 6362 sayılı SPK'na tabi halka açık şirket olan Denizbank A.Ş.'nin 7402 hissesine sahip olduğunu, Rekabet Kurulu'nun, Denizbank A.Ş.'ye Rekabetin Korunması Kanunu'nun 4. maddesini ihlal gerekçesiyle 23.055.396.- TL idari para cezası uyguladığını, Denizbank A.Ş.'nin rekabet kurulundan ceza almasına neden olan tüm eylem ve kararların şirket genel müdürü olan davalının talimatı ve bilgisi dahilinde gerçekleştiğini, davalının davranışlarından dolayı zarara uğradığını ileri sürerek şimdilik 5.000.- TL'nin yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile Denizbank A.Ş.'ye ödemesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin 27/03/2014 tarihli genel kurulda ibra edildiğini, davacının dava hakkı bulunmadığını, davacının, ibra kararı verildiği genel kurul kararından sonra Denizbank A.Ş.'nin hissedarı olduğunu, davanın hak düşürücü süre içinde açılmadığını, müvekkilinin Denizbank A.Ş.'nin ana sözleşmesinde belirtilen görev ve işleri eksiksiz, tam ve usulüne uygun olarak layıkı ile yerine getirdiğini, davacının iddiasını ispatlaması gerektiğini, Rekabet Kurulu kararında yöneticilere ya da çalışanlara herhangi bir kusur atfedilmediğini, genel kurulda ve kamuoyu aydınlatma platformlarında bahse konu Rekabet Kurulu kararına ilişkin giderlerin pay sahiplerine doğru şekilde açıklandığını, Rekabet Kurulu'nun kararı neticesinde hiçbir zarar oluşmadığını, zararın varlığını ve miktarını kanıtlama yükünün davacıda olduğunu ileri sürerek dilekçesinde bildirdiği diğer nedenlerle davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacının, dava dışı şirketteki ortaklığının 31/08/2012 tarihinden itibaren başladığı görülmekte, ibra tarihi olan 27/03/2014 tarihinde davacının pay sahibi olduğunun kabulü durumunda 08/07/2015 tarihinde açılan davanın TTK'nun 558/2. maddesinde öngörülen 6 aylık hak düşürücü süre içinde açılmadığı, ibra tarihinden sonra pay alınmış kabul edilir ise, davacı ibrayı bilerek pay satın aldığından dava hakkı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacının hissedarlığının 31/08/2012-02/04/2013 tarihleri arasında ve bundan sonra 15/04/2015 tarihi itibariyle devam ettiği, davacının ilgili dönemin ibrasının yapıldığı esnada hissedar olduğunu kanıtlayamadığı, ilgili genel kurulda yer almadığı, ancak ceza hususunun görüşülüp oylandığı, TTK 558/2 maddesine göre ibranın kapsadığı maddi olaylara ilişkin pay sahiplerinin sorumluluk davası açma hakları ibra tarihinden itibaren 6 ay geçmesi ile düşeceğinden, davanın hak düşürücü süre içinde açılmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına, ibra kararının alındığı genel kurula sunulan finansal tablo ve dipnotlarda, “Tutarlar Bin Türk Lirası olarak ifade edilmiştir.” ibaresi gözönüne alındığında rakamsal olarak doğru gösterilmiş olmasına, ayrıca ödeme miktarının da finansal tabloda dipnotu ile birlikte açıklanmış olmasına ve böyle bir ibranın açık ibra olmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 36,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 15/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.