MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilirken gerekçe olarak “sanığın yeniden suç işlemeyeceğine kanaat edinilmemiş olması” şeklinde subjektif değerlendirme yapıldığı, gerekçenin sadece zararın giderilmemesi unsuruna dayandırılmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki 1 numaralı bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde katılan vekili ve sanık uzlaşmayı kabul etmelerine dair seçeneği imzalamış iseler de, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1- Sanık hakkında neticeten 6000 ve 80 TL adli para cezası verildiği halde, adli para cezaları için TCK"nın 58. maddesine göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı gözetilmeden, sanığın cezasının TCK"nın 58/1-6. maddeleri gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
2- Adli emanetin 2012/294 sırasına kayıtlı olan 3 adet formanın müsaderesine karar verildiği halde, 11.05.2012 tarihli tutanak ile sanığa yediemin olarak teslim edilen 6 adet forma hakkında bir karar verilmemesi,
3- Hapis cezası adli para cezasına çevrilirken uygulama maddesinin TCK’nın 50/1-a. maddesi olarak gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6 fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 05.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.