Tüm sanıklar için kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve eziyet - sanık için ayrıca mala zarar verme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/5252 Esas 2014/10168 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tüm sanıklar için kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve eziyet, sanık ... için ayrıca mala zarar verme
HÜKÜM : Tüm sanıkların, eziyet suçunun kasten yaralama suçu kabul edilerek bu suçtan ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkûmiyetlerine ve sanık ..."un ayrıca mala zarar verme suçundan mahkûmiyetine,


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 2014/2935 Esas sayılı dosyasının mağduru ve bir kısım sanıkları aynı olup her iki dosya arasında hukukî, şahsi ve fiili bağlantı olduğundan her iki dosya 11.09.2014 tarihinde birlikte incelenerek karara bağlanmıştır.
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL’ye kadar (dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, kasten yaralama suçundan verilen cezanın tür ve miktarı itibarıyla kesin olan sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafiin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİYLE, incelemenin sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dosya kapsamına göre, mağdurun TCK.nın 86/1. maddesi kapsamında kalacak şekilde basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikte yaralanmasının olduğu, TCK.nın 109/6. maddesinde belirtildiği şekilde kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerinin bulunmadığı, bu itibarla sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işledikleri sırada mağduru yaralamaları eylemlerinin TCK.nın 109/2. maddesindeki kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsurunu oluşturduğu gözetilmeden yalnızca kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılmalarına karar verilmesi gerekirken kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ayrı ayrı hüküm kurulması,
Sanıkların mağduru yaralamaları eylemlerinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olması ve ayrıca eziyet suçuna konu eylemlerin bulunmaması nedeniyle eziyet suçundan beraat kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.