MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 22/06/2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17/06/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_ K A R A R _

Dava, TMK"nin 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacı, maliki olduğu 469 parsel sayılı taşınmazın ana yola bağlantısının bulunmadığını, 40 yıldan fazla süredir Hazineye ait 430 No"lu parselden geçmek suretiyle ana yola çıkabildiğini ileri sürerek uygun bir bedel karşılığında, davalı Hazineye ait 430 parsel sayılı taşınmaz üzerinde geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Davalı ... vekili, müvekkiline ait 430 No"lu parselin kullanıcısı ..."ın 6292 sayılı Yasa kapsamında taşınmazı satın almak için başvuruda bulunduğunu, bu hususun değerlendirilme aşamasında olup neticesinin sorulması gerektiğini, geçit hakkı tesisi için gerekli yasal şartların oluşmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacıya ait 429 No"lu parsel lehine, davalı Hazineye ait 430 No"lu parsel üzerinde 07.04.2016 tarihli fen bilirkişisi raporu ve ekli krokisinde 1. alternatif olarak (A) harfiyle gösterilen 264,77 m2"lik yerden 3 metre eninde geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1)Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş; bu nedenle reddi gerekmiştir.
2)Davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine "Mutlak geçit ihtiyacı" veya "Geçit yoksunluğu", ikincisine de "Nispi geçit ihtiyacı" ya da "Geçit yetersizliği" denilmektedir.
Somut olayda, davacıya ait taşınmazın mutlak geçit ihtiyacı olduğu anlaşıldığından mahkemece, bilirkişi raporlarında en uygun ve en masrafsız alternatif olarak belirlenen güzergahtan davalı Hazineye ait taşınmaz aleyhine geçit tesisine karar verilmesi yerinde ise de, davacıya ait olup lehine geçit kurulan taşınmazın 469 No"lu parsel olmasına rağmen tapu kaydı kapatılan ve artık işlerliğini yitiren 429 No"lu parsel üzerinden hüküm kurulması doğru görülmemiş; ancak belirtilen husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK"nun 438/7 maddesi uyarınca hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) No"lu bentte açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) No"lu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm sonucunun 1. bendinde yer alan "429" rakamının hükümden çıkarılarak yerine "469" rakamının eklenmesine, hükmün DEĞİŞTİRİLMİŞ ve DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 23.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.