2. Ceza Dairesi Esas No: 2020/1263 Karar No: 2020/6389 Karar Tarihi: 22.06.2020
Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1263 Esas 2020/6389 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak, mahkumiyetin usulüne aykırı olduğu anlaşılmıştır çünkü tebligat işlemi usule uygun yapılmamıştır. Bilinen en son adresin tebligata uygun olmaması veya tebligat yapılamaması durumunda, muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilmektedir. Tebligat çıkarılıp, bila tebliğ iade edilmesi halinde, adres kayıt sistemindeki adres, bilinen en son adres olarak kabul edilmeli ve bu adrese tebliğ yapılmalıdır. Ancak bu durumda mahkumun bilinen son adresi olan ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adrese doğrudan \"MERNİS adresi\" ibaresi ile tebligat yapılmıştır. Bu tebligat işlemi usule aykırıdır. Bu nedenle, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliği yapılması, ek tebliğname düzenlenmesi ve temyiz dilekçeleri eklenmesi gerekmektedir. Kanun maddeleri 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. ve 21/1-2. maddeleridir.
2. Ceza Dairesi 2020/1263 E. , 2020/6389 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerekirken, yokluğunda verilen karar katılan ...’nın bilinen son adresi ve aynı zamanda MERNİS adresi olan “...” adresine doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemlinin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (öncelikle bilinen en son adreslerine tebliğ yapılması, bu adreslerde tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adreslerine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçeleri de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.