Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/2577 Esas 2020/2855 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ...5. Asliye Hukuk Mahkemesi
ASIL DAVADA

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ..., ... ve ... Eğitim ve Araştırma Hastanesi aleyhine 09/05/2018 gününde verilen dilekçe ile staj ücreti alacağı istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın davalı ... yönünden kabulüne, diğer davalı yönünde reddine dair verilen 18/12/2018 günlü karara karşı davalı lise vekilinin istemi üzerine ilk derece mahkemesince verilen 03/05/2019 günlü tavzih kararına karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede karar kesin olduğundan istinaf başvurusunun reddine dair ilk derece mahkemesince verilen 30/05/2019 günlü ek karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; kesin bir karara ilişkin verilen tavzih kararının da kesin olduğu gerekçesiyle istinaf dilekçesinin reddine dair verilen 21/11/2019 günlü Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi kararının Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
İlk derece mahkemesince davalı lise vekilinin tavzih isteminin kabulü ile vekalet ücreti yönünden kararın tavzihine dair verilen 03/05/2019 tarihli karara karşı davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesince incelenmiş ve istinaf isteminin kesin olan bir karara ilişkin verilen tavzih kararına yönelik olduğu, miktar yönünden kesinlik sınırının tavzih kararını da kapsadığı gerekçesiyle, davacının istinaf dilekçesinin reddine kesin olarak karar verilmiş, bu karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Kural olarak tavzih kararlarına karşı kanun yoluna başvurulabilirse de; aslı istinaf ya da temyiz edilemeyen bir hükmün tavzihine ilişkin mahkeme kararı da istinaf ya da temyiz edilemez. (Hukuk Genel Kurulunun 15/03/1969 tarihli ve 2/466-178 sayılı kararı)
Somut olayda; ilk derece mahkemesinin asıl kararı miktar yönünden kesin olduğundan, ilk derece mahkemesince verilen tavzih kararı da kesindir. Davacı vekilince temyiz isteminde bulunulan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesince verilen
kararın dayanağı ve sonucu itibariyle HMK 341/2 maddesi kapsamında kaldığı anlaşılmaktadır. Kesin bir karara karşı temyiz başvurusunda bulunulduğu, ancak Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda bir karar verilmeksizin dosyanın dairemize gönderildiği anlaşıldığından, davacı vekilinin temyizi kabil olmayan kesin karara yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/09/2020 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.