Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/32876 Esas 2016/23 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : İşe iade

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İş sözleşmesinin davalı işveren tarafından geçerli neden olmadan feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ise davalı işyerinde işe iade davası açılması için 30 işçi koşulunun bulunmadığını, davalı gösterilen ... yönünden ise husumetten ret kararı verilmesi gerektiğini, iş aktinin davacının işe ve çalışma düzenine uyum sağlayamaması, yeterli performansı gösterememesi ve bu nedenle iş aktinin feshedildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, 30 işçi koşulu sağlanmadığnıdan davanın reddine dair hüküm kurulmuştur.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının işgüvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu"nun 18.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 18.maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda, davacının, davalı ... bünyesinde sigorta memuru olarak çalıştığı ve kıdeminin yaklaşık 10 ay kadar olduğu görülmüştür.
Dosyaya sunulan iş sözleşmesi, işe giriş ve çıkış bildirgeleri, hizmet cetveli ve diğer kayıtlardan davacının işvereni olarak ... bünyesinde çalıştığı anlaşılmıştır.
... Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü"nün 09.04.2015 tarihli yazısına göre ise davalı işyeri tarafından 2015/2.ay için 9 sigortalıyı kapsayan dönem bordrosu bildirildiği tespit edildiği belirtilmiş ise de; mahkemece bu işverenin tüm Türkiye"de aynı iş kolunda başka işyeri/işyerleri olup olmadığı, varsa bu işyeri/işyerlerinde fesih bildirim tarihi itibariyle kaç işçinin çalıştırıldığı üzerinde durulmamıştır.
Bu nedenle SGK ve ... ..."na müzekkere yazılarak, davacının çalıştığı ..."nin, kaç tane işyeri olduğu, bu işyerlerinde fesih bildirim tarihinde kaç işçinin çalışmakta olduğu tereddütsüz olarak belirlenip bu belgeler dosya arasına alınmalı, tarafların gösterdikleri diğer deliller ve özellikle varsa tanıkları da dinlenerek de davalı ... ile ... arasındaki ilişki ve davacının çalışmasını her iki işverene karşı hasredip etmediği yani birlikte istihdam olgusu olup olmadığı da araştırılmalıdır.
Mahkemece bu yönler araştırılarak tüm Türkiye"de davalı ..."nin başkaca işyeri olmadığının tespiti ve/veya davacının çalışmasını her iki şirkete hasretmediği nin ( birlikte istihdam bulunmadığı) tespiti halinde şimdiki gibi davanın reddine, aksi halde ise yani fesih bildirim tarihi itibariyle 30 dan fazla işçi olduğunun belirlenmesi halinde de fesih hususu üzerinde durularak feshin geçerli olup olmadığı belirlenip neticesine göre karar vermek olmalıdır.
Mahkemece bu yön üzerinde durulmaksızın ve eksik araştırma sonucu davanın kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığını, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 18.01.2016 tarihinde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.