Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6896 Esas 2022/1186 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12.09.2018 tarih ve 2017/327 E- 2018/329 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 05.03.2020 tarih ve 2019/50 E- 2020/328 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1301426 (2016/64575) uluslararası tescil numarası ile "Interni Restaurant Bar" ibaresi için başvuruda bulunduğunu, bu başvurunun 2012/15308 sayılı "interni şekil" markasından dolayı reddedildiğini, taraf markalarının içerdiği kelimeler ve logolar açısından benzerlik ve ayniyet göstermediğini, redde mesnet olan markalar da ayırt edici unsur olarak yeşil renkte bir logo içerdiğini, müvekkiline ait markada ise restaurant ve bar ibarelerinin bulunduğunu, bu nedenle markaların yazılış fontları ve renklerinin tamamen farklı bulunduğunu, müvekkilinin "Interni by bagno", "Interni Office grup" markalarının bulunduğunu, bu markaların başka markalarla da iltibas riski yaratmadığını, müvekkilinin Yiyecek ve içecek sağlanması hizmetlerinde Yunanistan’da 17 yıldır hizmet gösterdiğini, redde mesnet olan markanın 43.01. sınıftaki yiyecek ve içecek sağlanması hizmetlerinde herhangi bir faaliyetinin olmadığını ileri sürerek TPMK YİDK'nın 19.06.2017 tarih ve 2017-M-4818 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesi, iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davacının başvurusuna konu ibarenin "INTERNI restaurant bar" ibaresinden oluştuğu, mesnet markada ise "şekil+interni" ibaresinin yer aldığı, 556 sayılı KHK'nın 7-1-b maddesindeki koşulların somut olayda oluşmadığı, başvuru markası ile mesnet marka arasındaki iltibas iddiasının ise markanın ilanı üzerine 556 sayılı KHK'nın 8. maddesi yönünden ele alınıp değerlendirilebileceği ve bu hususun mutlak ret sebebi olmayıp nispi ret sebebi sayılabileceği gerekçesi ile davanın kabulüne, TPMK'nın 2017-M-4818 sayılı YİDK kararının iptaline karar verilmiştir.
Karar, davalı Kurum vekili tarafından istinaf edilmiştir.
İstinaf Mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, davacının başvurusuna konu ibarenin "INTERNI restaurant bar" ibaresinden oluştuğu, mesnet markada ise "şekil+interni" ibaresinin yer aldığı, 556 sayılı KHK'nın 7-1-b maddesindeki koşulların somut olayda oluşmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 23/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.