Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/5213 Esas 2022/1213 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 21.05.2019 tarih ve 2017/1267 E. - 2019/637 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından duruşmalı, davalı vekilince duruşmasız olarak istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 22.02.2022 günü hazır bulunan davacı vekili Av. İhsan Cihanyurdu ile davalı vekili Av. ... ile şirket yetkilisi ismet Vatansever dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait taşınmazın intifa hakkını 16.02.2005 tarihinden itibaren 15 yıl süre ile alıp bayisi vasıtasıyla akaryakıt istasyonu olarak işlettiğini, Rekabet Kurumu’nun kira/ intifa sözleşmelerini 5 yıl ile sınırlandırması nedeniyle intifa sözleşmesinin 5 yıldan fazla uygulanamayacağından intifa hakkının terkin edildiğini, geçersiz sayılan anlaşmalar uyarınca tarafların birbirlerine verdiklerinin BK’nın 63. ve 64. maddesi çerçevesinde iadeye tabi olduğunu, işleticilik ilişkisinin 15 yıl boyunca devam edeceğine güvenen müvekkilinin anılan istasyon üzerine kanopi, taban saha betonu, tesisat işlerinin yapımı için bedel ödediğini, taşınmazın halen başka bir firmanın bayiliği suretiyle kullanıldığını, 15 yıl öngörülerek yapılan yatırımın kullanılamayan süreye ilişkin kısmının sebepsiz zenginleşen davalıdan iadesinin gerektiğini ileri sürerek 95.577 TL+KDV’nin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek ticari temerrüt faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin taşınmazı 31.03.2006 tarihinde üzerindeki intifa hakkı ve yatırım ile birlikte dava dışı Bedran Çetin’den satın aldığını, satış değerinin belirlenirken bu hususların dikkat alındığını, taşınmaz 2011 yılında elden çıktığından davalının bu yatırımdan yararlandığından söz edilemeyeceğini, yatırımın 15 yıl süreli olduğuna dair bir belgenin bulunmadığını, davacının güncelleme yoluyla bulduğu bedeli isteyemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu yerde yol cephesine yakın sabit yatırım olarak sadece bir adet kanopinin bulunduğu, bu kanopinin boyanarak daha sonra kullanılan benzin istasyonu markasının giydirildiği, bunun dışında herhangi bir sabit yatırımın bulunmadığı, sabit yatırım olan kanopinin değerinin 60.142,50 TL olduğunun belirlendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 60.142,50 TL alacağın 14.11.2010 temerrüt tarihinden itibaren ticari avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve hükmedilen tutar tazminat cinsinden olduğundan Maliye Bakanlığı Gelir İdaresi Başkanlığı'nın 08.08.2011 tarih ve 60 sayılı Katma Değer Vergisi Sirkülerinin 1.2.1. maddesi uyarınca herhangi bir teslim veya hizmetin karşılığı olarak ortaya çıkmayan tazminat ve benzeri ödemelerin prensip olarak KDV'nin konusuna girmemesine göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin taraflardan alınarak yek diğerine verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 3.080,25 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 23/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.