Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/13426 Esas 2016/5225 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/13426
Karar No: 2016/5225
Karar Tarihi: 06.04.2016

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/13426 Esas 2016/5225 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık ve diğer suç ortaklarının müştekiye ait bir evin kapısını kırarak hırsızlık suçu işlediği iddiasıyla yargılandığı mahkeme, sanıkın suçlamaları inkar etmesine rağmen diğer suç ortakları tarafından suça zorlandığına dair yeterli ve inandırıcı kanıtların bulunduğunu belirterek sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak mahkeme, verilen cezanın türü, süresi, suç tarihine ve kanun maddelerine uygunluğunu tartışmadan yazılı şekilde mahkumiyet kararı verdiği için karar temyiz edilmiştir.
Mahkeme tarafından yapılan incelemede, suçun hırsızlık suçu ve ayrıca konut dokunulmazlığı ihlal ve mala zarar verme suçlarını da içerdiği belirtilmiştir. Bu nedenle, ilgili yasaların maddeleri ayrı ayrı uygulanarak sonuç cezaların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan yasanın belirlenmesi gerektiği, ancak mahkeme tarafından sadece hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verildiği tespit edilmiştir.
Ayrıca, sanığın etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı ve hak yoksunluklarına hükmedilip hükmedilmeyeceği gibi hususların da tartışılmadan yazılı şekilde karar verildiği belirtilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 5252 sayılı Yasa'nın 9/3 maddesi, 5237 sayılı TCY'nın 142/1-b, 143., 116/1-4, 119/1-c, 151/1. maddeleri, 765 sayılı TCK'nın 493/1-son, 522., 53. maddeleri, ve 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesi.

22. Ceza Dairesi 2015/13426 E. , 2016/5225 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik, cezanın türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ..."ın aşamalarda suçlamayı inkar etmesi karşısında; temyize gelmeyen sanık ..."ın sonradan kabul etmediği, yine temyize gelmeyip hakkındaki mahkumiyet kararı kesinleşen suça sürüklenen çocuk ..."in soruşturma aşamasındaki, suçu beraber işlediklerine dair soyut beyanları dışında, yüklenen suça sanık ..."ın da katıldığına dair, savunmasının aksini kanıtlayan cezalandırılmasına yeterli, her türlü kuşkudan uzak, hukuka uygun, kesin ve inandırıcı kanıtların neler olduğu denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Kabule göre de;
a)Sanık ..."ın temyize gelmeyen sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... ile birlikte müştekiye ait evin sağlam ve muhkem olan kapısını kırıp içeri girerek hırsızlık suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda; 5252 sayılı Yasa"nın 9/3. maddesi uyarınca, sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki yasaların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı, 5237 sayılı TCY’nın 142/1-b, 143. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile, 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522. maddelerinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, eylemin 5237 sayılı Yasa"nın 142/1-b, 143. maddelerinde belirtilen hırsızlık suçunun yanı sıra anılan Kanunun 116/1-4, 119/1-c, 151/1. maddelerindeki konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu değerlendirilip sonucuna göre, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde 5237 sayılı TCK"ya göre sadece hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
b)Sanığın 01/02/2011 havale tarihli dilekçesinde olaydan sonra müştekinin zararını giderdiğini belirtmesi karşısında, müştekinin 03/09/2007 tarihinde öldüğünün de gözetilip yakınlarının tanık olarak dinlenerek zararının tazmin edilip edilmediği, edilmiş ise tarihinin araştırılarak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
c)Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı ile anılan maddenin bazı bölümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 06/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.