Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8198 Esas 2022/1247 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
(DENİZCİLİK İHTİSAS MAHKEMESİ SIFATIYLA)








TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 17. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 14.10.2020 tarih ve 2020/147 E. - 2020/240 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasındaki taşıma sözleşmesi çerçevesinde davalının gönderici olduğu yüklerin deniz yolu ile konteyner içinde Mersin'den Katar'a taşındığını, yükün varma limanında geç teslim alınması ve konteynerin geç iade edilmesi nedeni ile ek masraf ile sürastarya ücreti doğduğunu, tanzim edilen fatura bedelinin ödenmemesi üzerine davalı hakkında icra takibi başlatıldığını ancak davalının itirazı üzerine takibin durdurulduğunu ileri sürerek, davalının icra takibine itirazının iptali ile icra takibinin devamına, alacağın % 20'sinden az olmamak üzere tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalı tarafından ihracatı yapılan pet şişe su türü emtianın Katar'ın Doha Limanına davacı tarafından deniz yolu ile taşındığını, varma limanında alıcı yükü teslim almayınca davalıdan yükün önce Mersin Limanına geri gönderilmesinin talep edildiğini, daha sonra başka bir firmanın malı almak istemesi üzerine bu defa emtianın bu firmaya teslim edilmesinin davalıdan istendiğini, ikinci firmanın da yükü teslim almaması nedeni ile davalı tarafından davacıya 18/02/2013 tarihinde “taşımaya konu emtianın konteynerden limana boşaltılması” yönünde talimat yazısı yazıldığını, ayrıca bu konuda mailler de gönderildiğini, ancak davacının ordinonun “Volga Trading” olduğunu beyan ederek bu talebi yerine getirmeyip demuraj ücreti işletmeye devam ettiğini, davacı tarafından istenilen demuraj ücretinin fahiş olduğunu savunarak davanın reddini ve davalı lehine alacağın % 20'sinden az olmamak üzere tazminata hükmedilmesini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulü ile davalının İstanbul 26. İcra Müdürlüğünün 2013/24215 E. sayılı icra takibine vaki itirazının kısmen iptaline, 58.590 USD nin takip tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa'nın 4/a maddesi gereğince işleyecek yıllık dolar faizi ile birlikte davalıdan tahsili için icra takibinin devamına, fazlaya ilişkin talebin reddine, koşulları oluşmadığından davacı vekilinin icra inkar tazminatı ile davalı yanın kötüniyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 24/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.