Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/3809 Esas 2016/3300 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3809
Karar No: 2016/3300
Karar Tarihi: 30.03.2016

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/3809 Esas 2016/3300 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2015/3809 E. ve 2016/3300 K. numaralı kararda, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan 191/2. madde kapsamında verilen denetimli serbestlik kararına itiraz hakkının tanınmaması nedeniyle kararın kesinleşmediği ve infaz işlemlerinin hukuki bir değerinin olmadığı belirtilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 191/2. maddesi uyarınca verilen kararların durma niteliğinde olduğu ve bu kararlara karşı 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca itiraz yoluna başvurulabileceği açıklanmıştır. Son olarak, kararın incelenmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Anayasa'nın 40/2
- 5271 sayılı CMK'nın 34/2, 231/2 ve 232/6
- 5237 sayılı TCK'nın 191/2
- 6217 sayılı Kanun'un TCK'nın 191/2 maddesine eklediği son cümle
- 5271 sayılı CMK'nın 267 ve devamı maddeleri

9. Ceza Dairesi 2015/3809 E. , 2016/3300 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa"nın 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, hüküm ve kararlarda, başvurulacak kanun yolu, başvuru yapılacak mercii ve süresinin açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerekmektedir.
5237 sayılı TCK"nın 191/2. maddesi uyarınca verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararların, aynı maddenin son cümlesi gereği durma niteliğinde bir karar olması ve bu kararlara karşı 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca itiraz yoluna başvurulmasının olanaklı olması karşısında; devam eden yargılama sırasında sanık hakkında 30.03.2011 tarihli celsede ara karar ile 191/2. maddesi uyarınca verilen denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına yönelik karara karşı sanığa herhangi bir itiraz hakkının tanınmaması nedeniyle kararın kesinleşmediği, kesinleşmeyen karara ilişkin yapılan infaz işlemlerinin ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen 27.04.2012 tarihli mahkûmiyet hükmünün hukuki değerinin bulunmadığı kabul edilerek, sanığın 28.05.2012 tarihli dilekçesinin 30.03.2011 tarihli celsede ara karar ile verilen denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun ile eklenen son cümleye göre durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 267 ve devamı maddeleri uyarınca sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 30.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.