Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3480 Esas 2022/1226 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : .FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nce verilen 12.10.2017 gün ve 2014/26 - 2017/141 sayılı kararı bozan Daire'nin 27.01.2021 gün ve 2019/2487 - 2021/523 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketlerin büyük oranda aynı kişiler tarafından yönetildiğini, SPM A.Ş'nin bir fuardaki standında davacıya ait bir kısım markaları taşıyan jant kapaklarının tespit edildiğini, anılan davalının “Ford'a ait tüm markaları tanıdığını, aynısını ya da benzerini kullanmayacağını, aksi halde her bir ihlal için 25.000.- USD cezai şart ödeyeceğini, mütecaviz materyalin sorumlulukları altındaki kurumlardan birinde tespiti ya da mütecaviz materyalin kaynağının sorumlulukları altındaki bir kurum olduğunun saptanması halinde ihlal kapsamında yorumlanacağını” kabul ettiğini, Ford Otosan bayilerinde ve 3. şahıs işyerlerinde söz konusu jant kapaklarının bulunduğunun görülmesi üzerine bu malların davalı ATY A.Ş.'den temin edildiğinin anlaşıldığını, toplam 6 kez taahhütnamenin ihlal edildiğini ileri sürerek şimdilik 100.000.- USD cezai şartın dava tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte ödeme tarihinde TCMB'nin USD satış kuru üzerinden hesaplanacak TL karşılığının davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili talep arttırım dilekçesi ile talep sonucunu 150.000.- USD'ye çıkarmıştır.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kabulüne, davalıların 10.05.2011 tarihli taahhütname hükümlerini ihlal ettiklerinin tespitine, 100.000.-USD cezai şartın dava tarihinden itibaren faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline, talep artırım dilekçesi ile artırılan kısım hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen kararın davalılar vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 44,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 24/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.