Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Yasaya muhalefet
Hüküm : CMK’nın 223/2-a maddesi uyarınca beraat


2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekili, şikayetçi vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık müdafinin vekalet ücretine ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık müdafinin yüzüne karşı 26/03/2015 tarihinde tefhim edilen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra sanık müdafii tarafından 13.05.2015 tarihinde temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Katılan vekili ve şikayetçi vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde ise;
Şikayetçi Çevre ve Şehircilik Bakanlığına duruşma günü bildirilmediğinden, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gören sıfatıyla temyiz hakkının bulunduğu kabul edilerek, suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçi kurumun, 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında Nevşehir İli Göreme Kasabası 8212 parsel 6 parselde bulunan taşınmazın yol kotu altındaki bölümünün kapalı bir mekana dönüştürüldüğü, burasının işletme ofisi ve depo olarak düzenlendiği ve böylelikle izinsiz inşai müdahalede bulunduğu iddiasıyla açılan kamu davasında; suça konu yerin tapuda sanık adına kayıtlı olup, Nevşehir Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 12.11.1999 tarih 1123 sayılı ve 04.07.2012 tarih 325 sayılı kararları ile belirlenen 1. derece doğal sit alanı ile 10.07.2014 tarih 1174 sayılı kararına göre de Kapadokya Bölgesi 1. ve 3. derece arkeolojik sit alanı içerisinde yer aldığı, sit kararlarının mahallinde ilan edildiğine dair ilan tutanaklarının dosya kapsamında mevcut olduğu, ayrıca sanığın daha önce ATV motoru park yerinin kurulması istemiyle başvuruda bulunduğu, Nevşehir Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 20.12.2012 tarih 549 sayılı kararı ile bu isteminin uygun olmadığına karar verildiği, ancak sanığın buna rağmen suça konu izinsiz müdahalelerde bulunması karşısında suça konu yerin sit alanında kaldığını bildiğinin kabulünde zorunluluk bulunduğu, kurul uzmanları tarafından yerinde yapılan inceleme sonucu düzenlenen 13.11.2014 tarihli raporda; sanığa ait olduğu anlaşılan 6 pafta 8212 parselde Zemi Vadisi girişindeki taşınmazın yol kotu seviyesine kadar yükseltilerek ATV araçlarının park yeri olarak düzenlendiği, yol kotu altındaki bölümün kapalı bir mekana dönüştürüldüğü ve burasının işletme ofisi ve depo olarak kullanıldığı, ayrıca
burada meşrubat satışının yapıldığı, kurul kararıyla uygun görülmediği halde söz konusu parselde taşınmazın zemininden yol kotu seviyesine kadar yükseltilen çelik konstrüksiyon bir yapı ile ATV park yeri oluşturulduğu, yapının içerisinin de işletme ofisi ve depo olarak düzenlendiğinin belirtildiği, sanığın aşamalardaki savunmasında Göreme merkezinde ATV kiralama işi yaptığını, ATV araçlarının kasaba dışına çıkarılacağı yönünde karar alındığı için motorları Göreme beldesinin dışında kendi arazisine götürdüğünü, buraya da taşınabilir ofis olarak kullanmak üzere baraka yaptığını, izin talebine olumsuz yanıt geldiğini, ancak geçimini bu işten temin ettiği için mecburen bu şekilde yapmak zorunda kaldığını, bunun suç olduğunu bilmediğini beyan ettiği, mahallinde yapılan keşif sonucu arkeolog bilirkişi tarafından düzenlene raporda, söz konusu uygulamaların Göreme Merkezinden Açık Hava Müzesine giderken yolun sağında Zemi vadisi girişinde yapıldığı, yol seviyesinde bir büfe ve ATV parkının bulunduğu, yol kotunun altında ise temelsiz zemini kilitli taş ile döşenmiş atölye olarak kullanılan çelik konstrüksiyonlu güney ve doğusunda pencereleri olan üzeri ahşap doğrama ile kaplı mekan ile bu mekanın yanında seyyar konteynırdan yapılmış olan kaskların depolandığı kısmın yer aldığı, her iki bölümün önünde de sacdan yapılmış saçak kısmı bulunduğu, sacın üzerinin pwc ile kaplandığı, yol kotunun altındaki ofis ve depo olarak kullanılan yerin 13.60 x 4.40 m2, büfenin olduğu yerin ise 3.70 x 4 metre olduğu, sanığın söz konusu yerde temelsiz günübirlik niteliğinde imalatlar gerçekleştirdiği, kuruldan izin alınması gerekirken alınmadığı, yapının doğal dokuyu bozduğu ancak geri dönüşümü mümkün bir müdahale niteliği taşıdığının belirtildiği anlaşılmakla;
Önceki bilirkişilerden farklı olarak seçilecek inşaat mühendisi ve arkeologtan oluşan üç kişilik bilirkişi heyeti refakate alınmak suretiyle mahallinde yeniden keşif icra edilerek dava konusu eylemlerin niteliği (basit – esaslı), kullanılan malzemelerin cinsi, yıpranma durumu, renk solmaları, paslanma ve karbonlaşma gibi teknik verilerin yanı sıra, taşınmazın eski halini yansıtan fotoğraflar ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilmek suretiyle yapılış zamanının, suça konu müdahaleler nedeniyle sit alanında zarar doğup doğmadığının tereddütsüz şekilde belirlenmesi, buna göre sit alanında bu nitelikte bir zarar doğduğunun anlaşılması durumunda, başka herhangi bir husus araştırılmaksızın sanığın, 6498 sayılı Kanun ile değişik 2863 sayılı Kanunun 65/1-1. cümlesi uyarınca cezalandırılması, dava konusu uygulamalar sebebiyle zarar doğmadığının ve davaya konu tüm izinsiz müdahalelerin kaldırılmış olması halinde, sanığın üzerine atılı suçun manevi unsuru oluşmayacağından beraatine karar verilmesi, zarar verilmemekle birlikte, izinsiz müdahalelerin kaldırılmamış olduğunun belirlenmesi durumunda, bünyesinde koruma, uygulama denetim büroları kurulan idarelerden izin almaksızın veya izne aykırı olarak izinsiz inşai ve fiziki müdahalede bulunanların, 2863 sayılı Kanunun 65/4 maddesi gereğince cezalandırılması gerekeceğinden, bu kapsamda, suça konu taşınmazın bulunduğu ilde suç tarihi itibariyle Büyükşehir Belediye Başkanlığı, İl Özel İdaresi veya İlçe Belediye Başkanlığı bünyesinde koruma, uygulama denetim bürosu kurulup kurulmadığı ve eğer kurulmuş ise suça konu taşınmazın bulunduğu yerin, koruma uygulama ve denetim bürosunun yetki alanı kapsamında kalıp kalmadığı araştırılarak, sonucuna göre 2863 sayılı Kanunun 6498 sayılı Kanun ile değişik 65/4. maddesi veya aynı Kanunun 65/1-2. cümlesi uyarınca sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeksizin, eksik araştırma ve hatalı değerlendirme ile beraate dair hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.