MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından; karşı davanın kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri ve nafakalar yönünden, davalı-karşı davacı kadın tarafından ise; asıl davanın kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri ve nafakaların miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Taraflarca karşılıklı olarak açılan boşanma davalarının yapılan yargılaması sonunda mahkemece her iki boşanma davasının kabulü ile tarafların 166/1 gereğince boşanmalarına, davalı-karşı davacı kadın lehine tedbir ve yoksulluk nafakasına, tarafların tazminat taleplerinin reddine hükmetmiştir. Verilen bu kararın davacı-karşı davalı erkek tarafından karşı davanın kabulü, kusur belirlemesi, nafakalar yönünden, davalı-karşı davacı kadın tarafından asıl davanın kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden istinaf edilmesi üzerine bölge adliye mahkemesince yoksulluk nafakası yönünden davacı-karşı davalı erkeğin istinaf başvurusunun kısmen kabulüyle diğer yönlerden tarafların istinaf itirazlarının reddine karar verilmiştir. İstinaf kararı davalı erkek tarafından yukarıda gösterildiği şekilde temyiz edilmiştir. İlk derece mahkemesince verilen kararlar, istinaf edilmeyen yönlerden kesinleşmiş olup, istinaf edilmeyen konular temyize getirilemez. Bu itibarla davacı-karşı davalı erkek tarafından reddedilen tazminat taleplerine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların temyiz sebeplerine hasren yapılan incelemede;
a)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının tüm, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
b)Toplanan delillerden, davalı-karşı davacı kadının sosyal güvencesi olan bir işte çalıştığı, düzenli gelirinin bulunduğu, İstanbul İlinde çeşitli semtlerde kiralık pazar tezgahlarının bulunduğu ve davacı-karşı davalı erkek ile gelir düzeylerinin birbirine denk olduğu anlaşılmaktadır. Hal böyleyken, Türk Medeni Kanunu"nun 175. maddesi koşulları oluşmadığı halde, davalı-karşı davacı kadın yararına yoksulluk nafakasına karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2/b. bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, davacı-karşı davalı erkeğin reddedilen tazminat taleplerine yönelik temyiz dilekçesinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Cemalifer"e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Turgut"a geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 11.02.2020 (Salı)