MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatil ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile ücret, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla mesai yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece, hükme esas alman bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına itibarla tüm dönem için davacının haftada yirmibir saat fazla mesai yaptığının kabulüyle talep konusu alacak hesaplanmış ise de davacı tanıkları işyerinden daha önce ayrılmış olup tüm dönem davacıyla birlikte çalışmamışlardır. Buna göre, ortak çalışma dönemi için haftalık yirmibir saat üzerinden fazla mesai alacağının hesaplanması gerekir. Bunun dışında kalan dönem bakımından, yazılı belge bulunmadığından ve davacı tanıklarının da çalışma süresi haricindeki dönem için iş yerinde çalışma düzenini bilmesi mümkün olmadığından söz konusu dönem için fazla mesai ücret alacağının ispatlanamadığının kabulü gerekir. Açıklanan hususlar gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Somut olayda mahkemece, davalının ispat yükünü yerine getirmediği gerekçesiyle, davacı işçinin tüm çalışma süresi boyunca yıllık izin hakkını kullanmadığı kabul edilmiştir. Ne var ki, davacı dava dilekçesinde, 2010 ve 2011 yıllarına ilişkin yıllık izin ücret alacağının ödenmesini istemiştir. Davalı taraf, yargılama sırasında 13.01.2012 tarihli banka dekontu sunmuştur. Söz konusu dekontta 480,00 TL yıllık izin ücreti ödemesi yer almaktadır. Davacının 2010 ve 2011 yıllarına ilişkin yıllık izin ücret alacağı belirlenerek , tespit edilen miktardan 480,00 TL mahsup edilmek suretiyle yıllık izin ücret alacağının hesaplanması gerekirken talep aşılmak suretiyle karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.02.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.