MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekilleri Avukat ... tarafından, davalı ... Sigorta AŞ aleyhine 02/07/2008 gününde adli yardım talepli olarak verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine adli yardım talebi kabul edilerek mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/04/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalı... Ltd. Şti. vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Gerekçeli karar başlığında, karar tarihinin 25/04/2016 olmasına karşın sehven 09/07/2012 olarak yazılması maddi hata olarak değerlendirilmiş ve bozma sebebi yapılmamıştır.
Dava, trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacılar vekili ve davalı ... Ltd. Şti. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisi ...’ün, sevk ve idaresindeki kamyon ile davalı şirketin işleteni olduğu ve davalı ...’nin sevk ve idaresindeki kamyonun çarpışması neticesinde vefat ettiğini, olayda davacıların murislerinin desteğinden yoksun kaldıklarını ve büyük üzüntü yaşadıklarını, kaza sebebiyle kamyonunun da hasar gördüğünü belirterek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297/2 maddesinde, “Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.”, aynı Kanun"nun 298/2 maddesinde ise, “Gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz.” düzenlemeleri bulunmaktadır.
Dosyanın incelenmesinde; mahkemece, 25/04/2016 tarihinde tefhim edilen kısa kararda davacılar lehine hükmedilen destekten yoksun kalma tazminatına ilişkin olarak Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 2013/6642 esas ve 2014/7036 karar sayılı ilamı ile temyiz itirazlarının reddine karar verildiğinden, dolayısıyla bu kalem yönünden hüküm kesinleştiğinden karar verilmesine yer olmadığına denildiği, ancak gerekçeli kararın hüküm
fıkrasında ise her bir davacı lehine ayrı ayrı destekten yoksun kalma tazminatına ilişkin hüküm tesis edildiği anlaşılmaktadır. Buna göre; yukarıda açıklanan kanuni düzenleme de dikkate alınarak, tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasındaki çelişkinin giderilmesi için usul ve yasaya aykırı kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve davalı şirketten peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.