Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/20906 Esas 2022/13622 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda hüküm verilmesi nedeniyle 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesinde yer alan “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle sanığın bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki (MERNİS) adresine tebligat çıkarılması gerekirken, sanığın yokluğunda verilen hükmün, son savunmasında bildirdiği adres yerine MERNİS adresine MERNİS şerhi de derç edilmeksizin doğrudan tebliğe çıkarıldığı ve Tebligat Kanunu'nun 21/2. Maddesine göre muhtara yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşıldığından sanığın öğrenme üzerine 13.08.2015 tarihinde yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1)Sanığın, temyiz dışı ... ve ... ile birlikte örgüt kapsamında kullandıkları sahte kimliklerle şirketler kurdukları, bu bağlamda bankalarda çek hesabı oluşturdukları ve piyasaya sürdükleri, sanık ...'un temyiz dışı diğer sanıkların yönlendirmesiyle katılan ...'ye ait kimlik bilgileriyle "... İnşaat Doğrama Oto Tur. Gıda San Ltd. Şti." isimli şirket kurduğu ve bu şirketle bağlantılı olarak aldığı mal karşılığında katılan ...ye suça konu Türkiye Finans Katılım Bankasına ait, keşidecisi ... İnşaat Doğrama Oto Tur. Gıda San Ltd. Şti., 30.10.2006 keşide tarihli, 23.500.TL bedelli sahte çek verdiği, bu surette üzerine atılı suçu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda; gerçeğin kuşkuya meydan bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; daha öncesinde temyize gelen diğer sanıklar ... ve ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin Yargıtay (Kapatılan) 15.Ceza Dairesinin 09.09.2015 tarihli, 2015/11455 Esas ve 2015/28325 Karar sayılı kararı ile katılan ...'ye karşı resmi belgede sahtecilik ve iftira suçlarından incelemeye konu aynı eylemle ilgili Adana Cumhuriyet Başsavcılığınca kamu davası açıldığının ve bu davanın Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/190 Esas ve 2013/53 Karar sayılı hükmü ile karara bağlandığının, kararın Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 2014/17884 Esas numarası üzerinden temyiz incelemesinde bulunduğu tespit edildiğinden, bahsi geçen dosya sonucu beklenilip fiili ve hukuki bağlantı nedeniyle birleştirme hususu da değerlendirilerek eksik incelemeden bozulduğu, UYAP kayıtlarından yapılan incelemede bozma sonrası dosyanın Antalya 2.Ağır Mahkemesinin 2015/379 Esas sayısını aldığı ve mahkemenin 10.02.2017 tarihli kararı ile aralarında hukuki ve fiili bağlantı bulunması nedeniyle Konya 3.Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2009/472 Esas sayılı dosyası ile birleştirilmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, bahsi geçen dosyanın sonucu beklenilip fiili ve hukuki bağlantı nedeniyle birleştirme hususu da değerlendirilerek, delillerin tümüyle ve denetime elverişli şekilde elde edilmesiyle karar verilmesi yerine eksik inceleme ile mahkumiyet hükmü kurulması,
2)Çek arkasında cirosu bulunan Salih Seyhan isimli şahıs ile Öztürk Cam isimli firma yetkililerinin açık adres ve kimlik bilgilerinin tespit edilerek duruşmaya davetle konuya ilişkin bilgi ve görgülerinin sorulması, ayrıca katılan ...ni temsil eden müdür ve muhasebe yetkililerinin de dinlenilerek çekin hangi ticari ilişki nedeniyle kendilerine verildiğinin açıklattırılması suretiyle karar verilmesi yerine eksik incelemeyle mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.06.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.