Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8294 Esas 2022/1376 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İskenderun 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.02.2020 tarih ve 2020/3 E. - 2020/29 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi asıl davada davacı-birleşen davada davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Asıl davada davacı vekili, davalıların davacı bankanın İskenderun Şubesinin mudileri olduğunu, şube eski çalışanı... tarafından mudi hesapları üzerinde sahtecilik ve dolandırıcılık gerçekleştirdiğini ve birçok hesap usulsüz olarak kapatılarak hesaplardaki paraların zimmetine geçirildiğini, buna karşın mudilerin ellerinde bulunan hesap cüzdanlarının manuel yolla işlenerek hesabın açık olduğu güveninin verildiğini, usulsüzlüğün ortaya çıkmasını önlemek amacıyla bankaların cari faiz oranlarının çok üzerinde faiz verildiğini ve bu yolla mudilerin parayı çekmesinin önüne geçildiğinin anlaşıldığını, davalılara ait hesabın 12/10/1998 tarihinde 10.000,00 TL meblağ ile 1 ay vadeli olarak açıldığını, 07/04/1999 tarihinde 6.990,140,955 TL meblağ ile kapatıldığını, hesap cüzdanında ise kapanış kaydının bulunmadığını, hesap cüzdanına geçerlilik kabiliyeti bulunmayan oranlarda faiz tahakkuku yapılarak mudiye çeşitli defalar nakit ödemelerde bulunulduğunun anlaşıldığını, söz konusu faiz oranlarının davacı bankayı bağlamayacağını ve söz konusu faiz tahakkuku nedeniyle davalılara yapılan ödemelerin sebepsiz zenginleşme yarattığının ortada olduğunu, yapılan nakit ödemeler de gözönüne alınarak davacı bankaca uygulanan cari faiz oranları ile hesaplama yapıldığında davacı bankanın 19.484.954.205 (eski) TL alacaklı bulunduğunun ortaya çıktığını ileri sürerek, 19.484.954205 (eski) TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Asıl davada davalılar vekili, davalıların haksız bir fiil veya eylemlerinin olmadığını, davacının talebinin haksız olduğunu, davalıların defter kayıtlarına göre halen kendilerinin alacağının olduğunu belirterek davanın reddini istemiş, birleşen davada, hesap cüzdanlarına göre halen 1.743.810.940 (eski) TL alacaklarının olduğunu ileri sürerek, 1.743.810.940 (eski) TL'nin 11/02/2000 vade tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; davalı bankanın müdürü... tarafından müşterilere vaadedilen faiz oranları davalı bankanın Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası'na uygulayacağını bildirdiği ve uyguladığı faiz oranlarından farklı olduğu, hesap cüzdanına yazılan faiz oranlarının müşteriler yönünden geçerli olacağı, yetkili müdürün bu yöndeki işlemlerinden bankanın müşterilerine karşı sorumlu olacağı, davacı bankanın yetkili müdürü tarafından davalılara ait mevduata yüksek faiz oranları işletilmiş, hesap hareketleri hesap cüzdanına işlenmiş ve davalılara hesaplarındaki paradan ödeme yapıldığı izlenimi yaratılmış olduğuna göre, artık bir güven kuruluşu olan banka davalılara yapılan ödemelerin haksız ve fazla olduğunu ileri süremeyeceği gerekçesiyle asıl davanın reddine, birleşen dava yönünden, birleşen davanın kesinleştiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı asıl davada davacı – birleşen davada davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, asıl davada davacı-birleşen davada davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, asıl davada davacı-birleşen davada davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, asıl davada davacı-birleşen davada davalıdan harç alınmasına yer olmadığına, 01/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.