Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1404 Esas 2019/506 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
Davacı, davalılardan iş verene ait iş yerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
Dava, davacının 09/09/1999 tarihine kadar 3 yıl süreyle davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, duruşmanın 30/11/2017 günlü oturumunda tefhim edilen hüküm sonucu ile;
“Davacının davasının KISMEN KABULÜNE KISMEN REDDİNE,
a) Davacının 09.09.1996-30.04.1998 tarihleri arasında davalı işverene ait işyerinde çalışmaları olduğu anlaşıldığından, davalı işverene ait 1041632.34.02 sicil numaralı işyerinden,
09.09.1996 - 31.12.1996 tarihleri arasında 111 gün ve günlük 0,57 TL Kazançla
01.01.1997 - 28.02.1997 tarihleri arasında 60 gün ve günlük 0,72 TL Kazançla
01.03.1997 - 30.06.1997 tarihleri arasında 120 gün ve günlük 0,85 TL Kazançla
01.07.1997 - 31.07.1997 tarihleri arasında 30 gün ve günlük 1,23 TL Kazançla
01.08.1997 - 31.12.1997 tarihleri arasında 150 gün ve günlük 1,23 TL Kazançla
01.01.1998 - 30.04.1998 tarihleri arasında 120 gün ve günlük 1,67 TL Kazançla
Olmak üzere 591 gün sigortalı olarak çalıştığının tespitine,
b) Davacının davalı işverene ait işyerinden davalı kuruma bildirilmiş olan 01.05.1998-05.08.1999 tarihleri arasındaki çalışmalarının tespitinde hukuki yarar bulunmadığından bu talebinin reddine,
c) Davacının, 06.08.1999-09.09.1999 tarihleri arasında kalan davalı işverene ait işyerindeki çalışma iddialarını ispatlayamadığı anlaşıldığından bu tarihler arasındaki talebinin reddine,” denilmek suretiyle hüküm tesis edilmiş ve gerekçeli kararda ise;
“1-Davacının davasının kısmen kabulüne, kısmen reddine,
A- Davacının fiili çalışmasını ispat ettiği kanaatine varılarak 01/12/1983 tarihinde davadışı ... ünvanlı ... sigorta sicil numaralı işyerinden 1 gün ve günlük 544,00 TL ( Eski TL ) kazançla sigortalı olarak çalıştığının tespitine,
B- Davacının 24/02/2012 tarihli tahsis talebinin işlemden kaldırılmasına ilişkin davalı kurum işleminin usul ve yasaya uygun olduğu anlaşıldığından Davacının sigorta başlangıcının 01/12/1983 tarihi olarak kabul edildiğinden müstakilen 4/1-a kapsamındaki hizmetleri nedeniyle 01/03/2013 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanması gerektiği sonucuna varılarak bu konudaki talebinin reddine,” denilmek suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır.Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 30/11/2017 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10/04/1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacı ile davalı ..."e iadesine, 04/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.