Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7019 Esas 2022/1390 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 27.11.2018 tarih ve 2017/417 E. - 2018/260 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.07.2020 tarih ve 2019/256 E. - 2020/636 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2015/101553 sayılı ve "yayla gurmem+ şekil" ibareli 29, 30, 32, ve 43. sınıflara yönelik marka tescil başvurusunda bulunduğunu, davacının "yayla" asıl unsurlu markaları olduğunu, davalının marka başvurusunda yer alan "gurmem" sözcüğünün tescili talep olunan sınıflar yönünden bir ayırt ediciliğinin bulunmadığını, davalı tarafın marka başvurusunun kapsamında yer alan emtianın da davacının markalarının emtiası ile aynı olduğunu taraf markaları arasında iltibas tehlikesinin oluştuğunu, TPMK YİDK kararında davalının “yayla” ibareli 161404, 2001/26441, 2007/04994, 2004/14928, 2005/01426 sayılı markaları nedeni ile markalar arasında iltibas oluşmayacağı düşünülerek karar verildiğini, dava konusu markanın şekil, kelime ve emtia sınıfı yönünden davalının önceki tarihli markalarından farklı olması nedeni ile müktesep hak oluşmayacağını ileri sürerek, TPMK YİDK’nın 16.09.2017 tarih ve 2017-M-7526 sayılı kararının iptali ile dava konusu 2015/101553 sayılı marka başvurusunun tümden reddine, tescil gerçekleşmiş olması halinde ise hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Patent ve Marka Kurumu vekili, başvurucunun 161404, 2001/26441, 2007/04994, 2004/14928, 2005/01426 sayılı ve "yayla" ibareli markaları bulunduğunu, dava konusu marka başvurusunun adına tescilli markalarının kapsamını genişletmeyen yeni bir başvuru yaptığını, iltibas tehlikesinin oluşmayacağını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Diğer davalı vekili, davalı şirketin Ankara ve Mersin’de kurulu fabrikalarıyla Türkiye’de bakliyat sektöründe faaliyet gösteren öncü firmalar arasında yer aldığını, davalı şirket adına kayıtlı "yayla" ibareli pek çok marka olduğunu, davacı tarafın iddiasının aksine davalının adına 43.sınıfta da tescilli "yayla gurme", "yayla profesyonel", "yayla Premium", "yayla natura", "yayla çiftliği", "yayla+ şekil" ibareli markalarının bulunduğunu, davalının marka başvurusunda buğday başak dalının yer aldığını bu durumun davalının faaliyet gösterdiği sektör dikkate alındığında bir ayırt edicilik sağladığını; davalının "yayla" ibareli markaları ile kazanılmış hakka sahip olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı şirketin dava konusu marka başvurusunun “yayla gurmem” ibaresi ve buğday başağıından oluşturulduğu, dava konusu marka başvurusunun kelime unsurunda yer alan "gurmem" ibaresinin başvuru sınıfları olan 29, 30, 32, 43 sınıflardaki gıda emtiası ve bunlara ilişkin hizmetler yönünden ayırt ediciliğinin düşük olduğu, dava konusu marka başvurusunda "gurmem" ibaresinin ikincil planda olacak şekilde küçük puntolarla yazıldığı ve yayla ibaresinin esaslı unsur olarak kullanıldığı, davacının davasına dayanak markalarında yayla ibaresinin tek başına ya da yardımcı unsurlar ile birlikte kullanıldığı, davacının markalarının esaslı unsuru ile davalı şirketin dava konusu marka başvurusunun esaslı unsurunun aynı olduğu, dava konusu marka başvurusunda yer alan asli unsurun önceki tarihli markaların asli unsuru muhafaza edilerek başvuruya konu edildiği, dolayısı ile markalar arasında işletme ile bağlantı ve tüketici nezdinde yaratılan izlenimin korunduğu, davalı şirketin önceki tarihli markalarının tescil tarihlerine bakıldığında dava konusu başvurunun yapıldığı tarihi itibariyle davacının markalarının çekişme konusu olmaktan çıktığı, markaların varlıklarını koruduğu, dava konusu marka başvurusunda emtia kapsamının genişletilmesi durumunun da bulunmadğı, davalı şirketin dava konusu marka başvurusu için davalının adına tescilli 161404, 2001/26441, 2007/04994, 2004/14928, 2005/01426, 2001/26442, 2010/02693, 2001/26440, 2011/42054 sayılı markalarından kaynaklanan müktesep hakkının bulunduğu, davacı ile davalı markalarının uzun yıllardır aynı/benzer sınıflarda varlıklarını korudukları, dava konusu marka başvurusu ile davacının adına tescilli markaları arasında iltibas tehlikesinin oluşmasının mümkün bulunmadığı, 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesinde öngörülen koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı şirketin 2015/101553 numaralı ve "yayla gurmem+şekil" ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğu, davacının "yayla" asıl unsurlu markalarını mesnet göstererek itiraz ettiği, davacının davasına dayanak markalarının esaslı unsuru ile davalı şirketin dava konusu marka başvurusunun esaslı unsurunun aynı olduğu, ancak dava konusu marka başvurusu için davalı şirket adına tescilli 161404, 2001/26441, 2007/04994, 2004/14928, 2005/01426, 2001/26442, 2010/02693, 2001/26440, 2011/42054 sayılı markalarının müktesep hak teşkil ettiği, dava konusu marka başvurusunda emtia kapsamının genişletilmesi yahut marka işareti değiştirilerek davacı markasına yanaşma durumunun da bulunmadğı, tarafların yıllardır aynı sınıflarda faaliyet gösterdikleri, "birlikte var olma ilkesi" nedeniyle 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesinde öngörülen koşullarının oluşmadığı gerekçeleriyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 01/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.