21. Hukuk Dairesi Esas No: 2013/17461 Karar No: 2014/246 Karar Tarihi: 14.01.2014
Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2013/17461 Esas 2014/246 Karar Sayılı İlamı
21. Hukuk Dairesi 2013/17461 E. , 2014/246 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
K A R A R
1-HUMK"nun 427. maddesindeki parasal sınırları değiştiren 5219 sayılı yasanın 2/c maddesi ile 21.7.2004 tarihinden itibaren verilecek kararlarda 40,00-TL olan kesinlik sınırı 1.000,00 TL’ye çıkarılmıştır. Diğer bir deyişle 21.7.2004 tarihinden itibaren verilen kararların temyiz edilebilmesi için hüküm altına alınan miktarın 1.000,00-YTL’yi geçmesi gerekir. HUMK’na 5236 sayılı Yasanın 19.maddesi ile eklenen Ek-4.maddeye göre ise “Görev, kesin hüküm, istinaf, temyiz, Yargıtay’da duruşma, senetle ispata ve sulh mahkemelerindeki taksim davalarında muhakeme usulünün belirlenmesine ilişkin maddelerdeki parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların; o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların on milyon lirayı (10,00-TL) aşmayan kısımları dikkate alınmaz.” 2010 yılında bu parasal sınır 1.430,00 TL. olarak uygulanmıştır. Öte yandan 12.11.2010 gün ve 27757 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı’na ait 401 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, 2010 yılı için belirlenen yeniden değerlendirme oranı % 7,7 olarak öngörülmüştür. Buna göre, 2011 yılında mahkemelerce verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 1.540,00. TL.’sini geçmesi gerekir. Somut olayda, temyiz konusu dava değeri, ödeme emrinin asıl alacak miktarına göre belirlenecek olup, mahkemece iptaline karar verilen ödeme emrinde asıl alacak miktarı 804,16 TL"dir. Bu durumda hüküm kesin nitelik taşıdığından 01/06/1990 gün ve 1989/3 E. 1990/4 K. Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde tutularak davalı Kurumun temyiz dilekçesinin reddi gerekir. SONUÇ: Yukarıdaki nedenlerle davalı Kurum vekilinin dilekçesinin REDDİNE, 14/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.