Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6503 Esas 2022/1385 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İnegöl 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 13.11.2018 tarih ve 2016/369 E- 2018/291 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.03.2020 tarih ve 2019/241 E- 2020/350 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi temlik alan davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı hakkında cari hesap ilişkisinden dolayı icra takibi yapıldığını, 01.01.2016 – 31.08.2016 tarihleri arası 100.000.-TL alacakları bulunduğunu, yapılan takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptalini, icra inkar tazminatının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, ispat yükünün davacı üzerinde bulunduğunu, alacağın ispatlanması gerektiğini, davacının hizmet veya mal satışana ilişkin herhangi bir belge sunmadığını, çekin var olan borcun ödenmesi için düzenleneceğini belirterek, davanın reddini, kötüniyet tazminatının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davacının cari hesaptan kaynaklı icra takibinde bulunduğu, cari hesaba konu faturadaki malların davalıya teslim edildiğinin ispatlanması gerektiği, davacı defterlerinde 6 adet 300.000.-TL tutarlı çek kaydı bulunduğu, anılan çeklerin davalı defterlerinde kayıtlı olmadığı, çekin kural olarak ödeme aracı olup, illetten mücerret olduğu, çeklerin ticari ilişki kapsamında verildiğinin davacı tarafından ispatlanamadığı, davacının takipte kötüniyetli olmadığı gerekçesiyle, davanın ve kötüniyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davacı tarafın 01.01.2016 – 31.08.2016 dönemi cari hesap ilişkisine dayanarak icra takibinde bulunduğu, davacı ile davalı arasında 89.926,15 TL tutarlı mal satışı gerçekleştirildiği, davalının buna mukabil 280.000.-TL ödeme yaptığı, bu durumun her iki tarafın ticari defterlerinde kayıtlı olduğu, davacının cari hesap ekstresine göre, 29.08.2016 tarihinde davalıya 6 adet 50.000.-TL tutarlı toplam 300.000.-TL çek verildiği, çeklerde keşidecinin davacı, lehtarın ise davalı olduğu, çeklerden iki tanesinin banka kayıtlarına göre ödendiği, davacının belirttiği 6 adet çekin davalı defterlerinde kaydı bulunmadığı, kural olarak çek ödeme vasıtası olup mevcut borcun tediyesi amacıyla verildiğinin kabul edileceği, bunun aksini ispat eden ve çeklerin sipariş edilen mallara karşılık avans amacıyla verildiğini yazılı delillerle ispatlaması gerektiği, davacının kendi defterlerinde alacaklı gözükmesinin tek başına ispata yetmeyeceği, davacının çeklerin hangi ticari ilişkiye dayandığına dair herhangi bir delil sunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına, davacının takip tarihinde açık hesap ilişkisinde davalıdan alacaklı olduğunu ispatlayamamış olmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 01/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.