MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde bekçi olarak çalıştığını, yılda 4 tam maaş ikramiye aldığını, haftanın 7 günü 12 saat mesai yaptığını, 15.04.2010 tarihinden sonra üçlü vardiya düzenine geçildiğini ancak mesai ücretlerinin ödenmediğini, bu nedenle iş sözleşmesini feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının çalıştığı dönemde vardiya uygulaması olması nedeniyle fazla mesai yapmadığını, feshin haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle kıdem tazminatı, ücret, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ve yıllık izin ücreti alacakları hüküm altına alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yerinde olmaması nedeni ile reddine,
2- Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davalı işyerinde 2009 yılı Mayıs ayından itibaren üçlü vardiya sistemine geçildiği kabul edilerek bu tarihe kadar olan dönem için davacının fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Davalı tanığı, davacının tüm hizmet süresi boyunca üçlü vardiya sistemi ile çalıştığını beyan ederken, davacı tanıklarından ...., davacının haftanın 7 günü çalıştığını, ancak mesai saatlerini bilmediğini, diğer tanık ise davacının 16.00-08.00 arası mesai yaptığını, dosyada mevcut aynı mahkemenin 2011/322 esas sayılı dosyasında davacı tanıklarından birinin 2009"da üçlü vardiyaya geçildiğini beyan ettiği, diğerinin ise bazen iki bazen üç vardiya ile çalışıldığını beyan ettikleri görülmüştür.
Davacı iddiası ile tanık beyanları arasında açık çelişki mevcut olup, mahkemece tanıklar yeniden dinlenerek davalı işyerinin üçlü vardiya sistemine ne zaman geçtiği netleştirilip sonucuna göre fazla mesai alacağı hesaplanarak karar verilmelidir.
3-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık da tazminata esas giydirilmiş ücretin tespitine ilişkindir.
Davacı, davalı işyerinde 1996 yılından beri çalıştığını, 2008 yılına kadar yılda 4 tam maaş ikramiye verildiğini, kıdem tazminatına esas ücrete ikramiyenin de giydirilmesi gerektiğini iddia etmiştir.
Davalı , ikramiye uygulaması bulunmadığını savunsada davalı tanığı dahi, işyerinde 2006-2007 yıllarına kadar yılda 4 tam maaş ikramiye verildiğini beyan etmiştir. Bu durumda, ikramiye uygulamasının varlığının kabulü gerekir.
İş Kanunu’nun 22. Maddesinde çalışma koşullarında esaslı değişikliğin ancak durumun işçiye yazılı olarak bildirilmek suretiyle yapılabileceği, ücretin düşürülmesinin ya da eklerinin ödenmemesinin de bu kapsamda değerlendirilmesi gerektiği, dolayısıyla ikramiye uygulamasının kaldırılmasının da çalışma koşullarında esaslı değişiklik olarak kabulü ve uygulanması için işçinin yazılı muvafakatının gerektiği açıktır. Mahkemece, ikramiye uygulamasının davalı işyerinde ne zaman son bulduğu, kaldırılmasına davacının yazılı muvafakatının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre karar verilmelidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın , yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.