Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/13247 Esas 2022/13788 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Özel belgede sahtecilik, Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1- Sanıkların çalıştıkları dönem içerisinde katılanın imzasını taklit ederek hazırladıkları banka talimatları ile şirket hesabından kendi hesaplarına para aktardıklarının iddia ve kabul edildiği olayda; sanıkların savunmalarında suçlamaları kabul etmediklerini ve her işlemden katılanın haberinin olduğunu, banka tarafından katılandan onay alınmadan ödeme yapılmasının mümkün olmadığını savunmaları, aldırılan bilirkişi raporunda, sanık ...’nın iş yerinde 13.03.2010 ve 31.03.2010 tarihleri arasında 19 gün, 04.09.2010 ve 31.10.2010 tarihleri arasında 57 gün olmak üzere toplam 76 gün iş akdi ile çalıştığı tespit edilerek alması gereken maaş tutarının buna göre hesaplanması, katılan vekilinin dilekçelerinde ise sanık ...’in 15.04.2010 ve 03.07.2011 tarihleri arası, sanık ...’nın 01.06.2009 ile 31.12.2009 ve 04.09.2010 ve 03.07.2010 tarihleri arası çalıştığının, ancak sanıkların belirli dönemlerde katılandan habersiz SGK çıkışı yaptıklarını beyan etmesi, sanıklar müdafisinin dilekçelerinde, katılan tarafından SGK’ya yapılan hatalı bildirimlerin müvekkillerini ilgilendirmediği, sanık ...’nın 6.500 TL maaş ile sanık ...’in ise 3.750 TL maaş ile çalıştığını, hatta alacaklarını alamadığı için iş mahkemesine dava açıldığını beyan etmesi, yine katılan tarafından sanık ...’ya işlerin idare edilmesi için vekalet verildiğini, ayrıca banka talimatları yazıldığında banka tarafından katılandan onay alındığını, şifrematik ile onay yapıldıktan sonra ödemelerin yapıldığını, sanıklar dışında iş yerinde çalışan herkesin maaşının bu şekilde ödendiğini, sahte olduğu iddia edilen banka talimatlarında diğer personelle ilgili ödemelerin de olduğunun belirtilmesi, ayrıca şikayet dilekçesi verilmeden önce birer örneği dosya arasında bulunan ve sanıklarla birlikte hazırlanan ibranamede, yapılan tüm işlemlerden katılanın haberdar olduğunun kabul edilmesi karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, öncelikle banka talimatları kullanılarak ödeme yapılırken bankanın katılandan onay alıp almadığının ya da şifrematik ile katılan tarafından onay verilip verilmediğinin ilgili bankadan sorulması, sanıkların fiili olarak şirkette ne kadar süre ve ne kadar maaşla çalıştıklarının tespit edilmesi ve bu tespit yapıldıktan sonra yeniden bilirkişi raporu aldırılarak sanıkların maaş hesabına almaları gereken maaş ya da ek menfaatlerden daha fazla bir paranın yatıp yatmadığının belirlenmesi, sanıklar tarafından iş mahkemelerine açılan dava dosyalarının getirtilip incelenmesi ile bu dosyayı ilgilendiren delillerin dosya arasına alınması, ibranamede sanıkların yaptıkları işlemlere cevaz verildiğinin de belirtildiği görülmekle, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.03.1992 tarih ve 80/98 sayılı kararında da belirtildiği üzere, belgede sahtecilik suçlarında önceden verilen rıza üzerine borçlu yerine onun imzasının atılmasında zarar verme bilinç ve iradesi ile hareket edilmediğinden suç kastından söz edilemeyeceği gibi, rızanın açık veya zımni olabileceği ve özellikle iki kişi arasındaki ilişkiler, böyle bir rızanın varlığını ciddi olarak kabule elverişli olduğu takdirde, bu rızaya dayanarak başkasının yerine imza atan kimsede sahtecilik kastının varlığının kabul olunamayacağı göz önünde bulundurulduğunda, daha önceki tarihlerde bu şekilde hazırlanan banka talimatları ile ödeme yapılıp yapılmadığının araştırılması ile katılanın rızasının olup olmadığı hususunun değerlendirilmesi, katılan tarafından sanıklara verilen vekaletnamenin onaylı bir örneğinin dosya arasına alınması ile sanıklara hangi konularda yetki verildiğinin belirlenmesi ve toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve araştırma ile sanıklar hakkında mahkumiyet hükümleri kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Sanıkların, katılan adına imza atarak oluşturdukları sahte banka talimatları ile kendi hesaplarına para aktardıkları olayda, eylemlerinin zincirleme şekilde işlenen 5237 sayılı TCK’nin 158/1-f maddesinde düzenlenen “bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık” suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyet hükümleri kurulması,
b) Sanıklar hakkında Kanun'un aradığı objektif ve subjektif şartlar karar yerinde tartışılmadan “suçun işleniş şekli, suç konusunun önem ve değeri, sanıkların suç kastının yoğunluğu” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle 5271 sayılı CMK'nin 231. ve TCK’nin 51. madde hükümlerinin uygulanmayacağına karar verilmesi,
c) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından ceza miktarı itibarıyla kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.