Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7076 Esas 2022/1430 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11.07.2018 tarih ve 2012/722 E. - 2018/560 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin kabulüne- esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.06.2020 tarih ve 2019/198 E. - 2020/550 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; davalının Pamukbank A.Ş. Ostim Şubesi'nden kredi kullanan dava dışı Ahmetler Demir Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.'nin imzalamış olduğu kredi sözleşmesini müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imzaladığını, ancak dava dışı şirkete kullandırılan kredinin ödenmediğini, Pamukbank'ın daha sonra TMSF'ye devredildiğini, banka alacağının 15/03/2006 tarihli Temlik Sözleşmesi ile müvekkili şirkete devredildiğini, alacağın tahsili amacıyla icra takibi yapıldığını, davalının yapılan takibe itirazı üzerine takibin durduğunu, 5411 sayılı Bankacılık Kanunu'nun 141. maddesine göre fon alacaklarına ilişkin dava ve takiplerde zamanaşımı süresinin 20 yıl olduğunu, davalının yapmış olduğu itirazın haksız ve yersiz olduğunu ileri sürerek Ankara 29. İcra Müdürlüğü'nün 2012/241 Esas sayılı dosyasına davalının yapmış olduğu itirazın iptali ile % 20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacı tarafın 7.496,49 TL'lik bir alacağa 400.499,64 TL faiz istemesinin hiçbir hukuk kuralı ile bağdaşmayacağını, müvekkilinin kefil olduğu miktarların daha sonra elle ve sonradan yazıldığını, müvekkilinin ne kadar krediye kefil olduğunu bilmediği için sözleşmenin geçersiz olduğunu, alacaklı bankanın hesap kât tarihinden 12 yıl sonra takip yaptığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; dosya kapsamında alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne, Ankara 29. İcra Müdürlüğü'nün 2012/241 E. sayılı dosyasında yapılan itirazın 7.496,49 TL asıl alacak 6.003,51-TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 13.500,00 TL miktar üzerinden iptaline, takip tarihinden itibaren asıl alacağa temerrüt faiz yürütülmesine, asıl alacağın % 20'si olan 2.700,00-TL icra inkar tazminatının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, davalının kötü niyet tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı taraf vekilleri tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; davalı ... ...ye usulüne uygun kat ihtarının tebliğ edilmediği, davalının takip tarihi itibariyle temerrüte düştüğü, takip talebinde ayrıca akdi faize yönelik herhangi bir talebin bulunmadığı, itirazın iptali davası takibe sıkı sıkıya bağlı dava olup taleple bağlılık gereğince davacı yanca akdi faiz istenmediğinden açılan davanın 7.496,49 TL asıl alacak üzerinden kabulü gerektiği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/(1)-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davalının istinaf başvurusunun HMK'nın 353/(1)-b-2. maddesi uyarınca kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulü ile davalının icra takibine itirazının kısmen iptali ile takibin 7.496,49 TL asıl alacak üzerinden devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren yıllık % 180 temerrüt faizi ve %5 BSMV uygulanmasına, asıl alacağın % 20'si olan 1.499,30 TL icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline, davalının kötü niyet tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
HMK'nın 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarile 72.070,00 TL'dir. Mahkemece icra takibinin 7.496,49-TL asıl alacak üzerinden devamına karar verilmiş olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 02/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.