Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/5879 Esas 2016/2770 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5879
Karar No: 2016/2770
Karar Tarihi: 14.03.2016

Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/5879 Esas 2016/2770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir belediyede şoför olduğuna dair yalan söyleyerek mağdurun oğlunu işe yerleştireceğini vaat edip 200 TL para aldıktan sonra haksız menfaat elde etmiştir. Mahkeme, sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğine hüküm vermiş ve 2 yıl hapis ve 300 TL adli para cezası verilmiştir. Sanığın daha önce bir dolandırıcılık suçundan mahkum olduğu için, 58/6-7. maddeleri gereğince mükerrirler hakkındaki infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırılmalıdır. TCK'nın 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunlukları da uygulanacaktır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 157/1, 52/2, 53. maddeleri
- TCK'nın 58/6-7. maddeleri
- TCK'nın 53/1. maddesi

23. Ceza Dairesi 2015/5879 E. , 2016/2770 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet (5237 sayılı TCK"nın 157/1, 52/2, 53. maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve 300 TL adli para cezası)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sokakta yürüdüğü sırada mağdur ile tanışan sanığın, ... Belediyesinde şoför olduğuna dair yalan söyledikten sonra mağdurun oğlunu anılan belediye"de işe yerleştireceği vaadinde bulunup bu duruma inanan mağdurdan sözde işe yerleştirme işlemlerinin karşılığı olarak 200 TL para alarak haksız menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda;
Oluşa, sanığın savunmalarına, mağdurun aşamalardaki beyanlarına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın sabit görülen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
... Asliye Ceza Mahkemesinin, 2007/353 Esas, 2008/12 Karar sayılı ilamı ile dolandırıcılık suçundan verilen ve 27.02.2008 tarihinde kesinleşen 4 yıl hapis cezasına ilişkin tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddeleri gereğince mükerrirler hakkındaki infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararının uygulanması zorunluluğunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 14.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.