MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi



Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 17/07/2013 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/05/2014 günlü kararın Yargıtayda duruşmalı olarak incelenmesi davalı ... vekili tarafından, duruşmasız olarak incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle, daha önceden belirlenen 17/12/2019 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine taraflardan kimsenin gelmediği görüldü. Davalı ... vekili Avukat ..."ın başka duruşmaları olduğundan gelemeyeceğini bildirir mazeret dilekçesi gönderdiği görüldü. Mazereti reddedildi, tefhimle açık yargılamaya devam olundu. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten dosya eksiklik talebi ile istenilen ceza dosyasının gönderilmesi üzerine dosyanın 20/01/2020 günü görüşülmesine geçildi. Tetkik hâkimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kâğıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların temyiz itirazlarına gelince;
Davacılar vekili, 14/07/2012 tarihinde davalı ...’ın işleteni olduğu, diğer davalı ...’ın sevk ve idaresindeki araçla seyir halinde iken davacıların desteği Sebahat Demir’e çarpması sonucu meydana gelen trafik kazasında desteğin öldüğünü, davalı ...’ın aşırı süratli bir şekilde araç kullanması nedeniyle kazanın meydana geldiğini belirterek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar vekilleri, davacıların desteğinin yüzde yüz görme özürlü olduğunu, bu nedenle davalı sürücünün meydana gelen kazada kusurunun bulunmadığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, ceza dosyasında Adli Tıp Kurumu’ndan alınan 10/05/2013 tarihli kusur raporunda davalı ... ve ölen ...in eşit oranda kusurlu bulunduğu, bu nedenle davacıların manevi tazminat isteme haklarının bulunduğu gerekçesiyle, manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 6098 sayılı TBK’nın 56. maddesi hükmüne göre, hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda; olayın meydana geliş biçimi, davacıların ölenin kardeşleri olması, davalının kusur durumu ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarları azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 20/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.