MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : 1-TCK’nın 155/2, 62/1, 52/2-4, 51/1-3-7 maddeleri ile mahkumiyet
2- Görevi kötüye kullanma; beraat

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmü sanık müdafii ve katılan vekili ile görevi kötüye kullanma suçundan verilen beraat hükmü katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hakkında, TCK"nın 53/1,2,3, madde ve fıkralarının uygulanmaması, infaz aşamasında nazara alınması mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Avukat olan Sanığın Danimarka vatandaşı olan şikayetçinin işlemlerini takip etmek üzere vekaletname aldığı 15/01/2009 tarihinde 125.000 Euro, 16/02/2009 tarihinde ise 20.500 TL para aldığı, bu paraları 45.000,00 TL"sini 7. Asliye Hukuk Mahkemesinde tedbir istendiği için mahkeme veznesine teminat olarak yatırdığı, daha sonra birden çok taşınmazın şikayetçi adına tescili için dava açtığı, ancak davayı süresinde açmadığı için tedbirin hükümsüz kaldığı, bu teminatı 12/02/2009 tarihinde çektiği, şikayetçiye hiç iadede bulunmadığı, ayrıca yabancı uyruklu şahısların birden fazla taşınmaz edinemeyeceklerini bilebiliyor olmasına rağmen birden fazla taşınmazın şikayetçi lehine devrini yapma konusunda ikna edip paraları sahiplendiğinin iddia edildiği olayda,sanığın görevi kötüye kullanma suçunu işlediğine ilişkin mahkumiyetine yeterli delil bulunamadığı gerekçesiyle verilen beraat hükmü ile hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin sabit olduğu gerekçesiyle verilen mahkumiyet hükümlerinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan erteleme kararı verilmemesi gerektiği ve sanık müdafiinin bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 25.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.