Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8623 Esas 2020/950 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8623
Karar No: 2020/950

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8623 Esas 2020/950 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davasıyla ilgili karar temyiz edilmiştir. Davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı konusunda itirazda bulunulmuştur. Davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar konusunda itirazda bulunulmuştur. Mahkeme, davacı kadının maddi tazminat talebinin az olduğuna karar vermiştir. Kararda, Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Karar yukarıdaki sebeple bozulmuş ve davalıya harç yükletilmiştir. Kanun maddeleri detaylı olarak aşağıda açıklanmıştır. Türk Medeni Kanunu’nun 174/1 maddesi, tazminatın miktarı ile ilgili hükümler içermektedir. Türk Borçlar Kanunu’nun 50. maddesi, haksız fiilden kaynaklanan zararın giderilmesi için tazminat ödeneceğini belirtirken, 51. maddesi de bu tazminat miktarının hakkaniyete uygun olması gerektiğine vurgu yapmaktadır.

2. Hukuk Dairesi 2019/8623 E. , 2020/950 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda l. bentte gösterilen sebeple kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 10.02.2020 (Pzt.)