Danıştay 3. Daire 2020/4580 Esas 2020/5388 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/4580
Karar No : 2020/5388

TEMYİZ EDENLER : 1- (DAVACI) … Taahhüt İnşaat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ: Av. …
2- (DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Malmüdürlüğü)
VEKİLİ: Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle elde ettiği komisyon gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporu done alınmak suretiyle tanzim edilen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2017 yılının Temmuz-Eylül dönemleri için re'sen salınan geçici vergi ile tekerrür nedeniyle artırılarak kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Dava konusu ihbarnamelerde geçici vergi aslına yer verilmişse de ihbarnamenin altına, mahsup süresi geçmiş bulunan geçici vergi aslının tahakkuk ettirilmeyeceği, normal vade tarihinden mahsup tarihine kadar geçen süre için gecikme faizi hesaplanabilmesi için ihbarnamede zorunlu olarak yer aldığının belirtildiği, davalı idarenin savunma dilekçesinde de geçici vergi aslına yönelik bir talep olmadığından geçici vergi için karar verilmesine gerek bulunmadığı, dava konusu vergi ziyaı cezasının üzerinden hesaplandığı geçici verginin matrahı bakımından bağlı olduğu 2017 yılı için yapılan kurumlar vergisi tarhiyatı yönünden Mahkemelerinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı ile davanın reddedildiği, ancak yıllık gelir vergisine mahsuben peşin olarak alınan bir vergi olan geçici vergi üzerinden bir kat vergi ziyaı cezası kesilebileceği, Ekim-Aralık 2016 dönemine ilişkin olup 23/05/2017 tarihinde tebliğ edilerek aynı yıl içinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının tekerrüre esas alınamayacağı gerekçesiyle geçici vergi hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiş, üç kat vergi ziyaı cezası bir kata indirilmiş, vergi ziyaı cezasının tekerrüre isabet eden kısmı ise kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularının, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, adına düzenlenen vergi tekniği raporunun tebliğ edilmediği, incelemenin işyerinde ve yasal süresinde yapılmadığı, mal alınan ve satılan mükellefler nezdinde gerçekleştirilen karşıt incelemelerde herhangi bir olumsuzluk tespit edilmediği, kesinleşmemiş inceleme ve durumlara göre rapor tanzim edildiği, akrabalar arasında ticareti engelleyen yasa, ticari teamül olmadığı gibi birbirlerini daha yakından tanıdıkları ve güvendikleri için birbirleri ile ticaret yapmayı daha çok tercih ettikleri ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, inceleme raporuyla saptanan sahte fatura düzenleme fiili nedeniyle üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinin hukuka uygun olduğu, Ekim-Aralık 2016 dönemi gelir (stopaj) vergisine ait vergi ziyaı cezası 23/05/2017 tarihinde tebliğ edilerek aynı yıl içinde kesinleştiğinden tekerrüre esas alınmasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 10/12/2020 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.