Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7018 Esas 2022/1578 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12.12.2017 tarih ve 2015/179 E. - 2017/431 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 26.06.2020 tarih ve 2019/207 E. - 2020/545 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 1962 yılından beri bisküvi, çikolata, gofret vs. gıda ürünleri üretim ve pazarlamasını yapan Türkiye’nin önde gelen 5 büyük şirketinden biri olduğunu, davalı şirket tarafından 2014/01347 sayılı tasarım başvurusunda bulunulduğunu, müvekkilince bu başvuruya yapılan itirazın diğer davalı kurum tarafından reddedildiğini, müvekkilinin tasarımları karşısında 2014/01347-1 sayılı tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığını, söz konusu tasarımın davacı dahil pek çok firma tarafından gofret ürünlerinde kullanıldığını ileri sürerek, YİDK'in 2015/T-125 sayılı kararının iptaline, dava konusu tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, 1982 yılından beri Karaman ve Kırklareli illerindeki modern tesislerinde ürettiği ürünler ile kalitenin sembolü haline geldiklerini, Saray markasının da aynı zaman da tanınmış marka olarak korunduğunu, dava konusu tasarımın yeni ve ayırt edici olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu tasarımın bilgilenmiş kullanıcı gözünde ayırt edilebilir özelliklere sahip olduğu, mutlak yenilik ile ilgili yapılan araştırmada davalı tasarımına benzer tasarıma rastlanmadığı ve TPMK YİDK’nın 12.03.2015 tarihli kararının iptali koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, dava konusu endüstriyel tasarımın yenilik ve ayırt edicilik özelliklerini haiz olduğunun mahkemece tanzim ettirilen bilirkişi raporunda açıklandığı ve raporun denetime ve hüküm kurmaya elverişli olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 07/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.