Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen tebliğnamede sanığın ani fren yapmasının mücbir nedenden kaynaklanma ihtimali bulunduğu halde aksi kanıtlanmadan mahkumiyet hükmü kurulması nedeniyle hükmün bozulması talep edilmiş ise de, sanığın savunmasında "otobüste 50-60 kişi bulunduğunu, ne sebeple fren yaptığını hatırlamadığını, çok hızlı gitmediğini, önündeki aracın aniden durmuş olması nedeniyle fren yapmış olabileceğini" söylediği, mağdurların anlatımlarına göre sanığın olay mahalli durağa hızlı bir şekilde girdiğini ve ani fren yapması sonucu yaralandıklarını beyan ettikleri, belirtilen şekilde halk otobüsü kullanan sanığın, otobüste çok sayıda yolcu bulunmakta iken durağa hızını azaltarak kontrollü şekilde girmediği, ani fren yaparak dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranışı sebebiyle mağdurların yaralanmalarına sebebiyet vererek tali kusurlu olduğu, sorumluluğunu kaldıracak başkaca bir delilin de dosya içerisinde bulunmadığı anlaşılmakla, bozma görüşüne iştirak edilmemiş, mahkemenin kusura ilişkin kabulü dosya kapsamına uygun görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, eksik incelemeye ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
20.11.2012 günü, saat 15:20 sıralarında sanık sürücü ..."nun yönetimindeki halk otobüsü ile meskun mahalde, tek yönlü, 7 metre genişliğindeki, görüşü açık yolda, gündüz vakti, açık havada, yolcu durağa hızlı bir şekilde girmesi ve ani fren yapması neticesinde, otobüste yolcu olarak bulunan mağdur ... ve mağdur ..."ın otobüs içerisinde düşerek, basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandıkları ve sanığın tali kusurlu olduğu olayda, mağdur ..."ın babası ..."ın 28/05/2013 tarihli ilk celsede sanık hakkındaki şikayetindin vazgeçtiği, sanığın da 14/05/2014 tarihli celsede ve temyiz dilekçesinde de şikayetten vazgeçmeye karşı koymadığı anlaşılmakla, sanığın sadece ..."nin yaralanması nedeniyle sorumlu olacağı, dolayısıyla sanığın eyleminin 89/1. maddesi kapsamında kaldığı anlaşılmakla, sanığın hukuki durumunun buna göre tayin ve tespitinin gerekmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.