MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki kooperatif üyeliğinden ihraç kararının iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hüküm süresi içinde davalı vekilince duruşmalı olarak incelenmek üzere temyiz edilmiştir. Pul yokluğu nedeniyle duruşma isteminin reddine karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı vekili, müvekkiline ait şirket ile davalı kooperatif arasında istisna akdi düzenlendiğini, müvekkilinin yaptığı iş karşılığında, sözleşmede yer almamasına rağmen, 21.12.2006 tarih, 158 sayılı yönetim kurulu kararı gereği müvekkiline bir daire verilmesi gerektiğini, yapılan işler karşılığında davalıya 31.000 TL fatura kesildiğini, daireye biçilen 60.000 TL bedelin de kısım kısım ödendiğini, davalı kooperatifin 19.06.2007 tarihli ihtarname ile müvekkilinden 44.267,68 TL ödemesini istediğini, 31.000 TL"lik faturanın dikkate alınmadığını ve gecikme faizi uygulandığını, davalı tarafça 17.08.2007 tarihli birinci ihtarnamenin çekildiğini, ihtarların usulüne uygun olmadığını ileri sürerek, tedbir kararı verilmesini, 12.01.2008 tarih ve 169 sayılı ihraç kararının iptalini, aidat borcu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının temsilcisi olduğu dava dışı şirket ile davalı kooperatif arasında imzalanan sözleşme gereği şirketin 26.000 TL"lik iş üstlendiğini, işin maliyetinin 5.000 TL artması üzerine 31.12.2006 tarihli sözleşmenin düzenlendiğini, ancak davacının bu sözleşmeyi imzalamadığını, davacının 28.000 TL ödeme yaptığını ve 31.000 TL"lik fatura ibraz ettiğini, davacıya üyelik yükümlülüklerini yerine getirmesinin ihtar edildiğini, davacının 19.06.2007 tarihli cevabı üzerine 31.000 TL"lik faturanın mahsup edildiğini ve 17.08.2007 tarihinde yeni bir ihtar düzenlendiğini, bu ihtara uymayan davacıya 07.12.2007 tarihli ikinci ihtarın gönderildiğini, kooperatifin 29.01.2004 tarihli genel kurul kararı gereğince gecikme faizi uygulandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalı kooperatifin 28.06.2003 tarihinde icra ettiği genel kurul toplantısı tutanağının 7. maddesinde kooperatife statü ortağı olarak üye alma kararının alındığı, bu konuda yönetim kuruluna yetki verildiği, yönetim kurulunun da genel kurulca kendisine tanınan yetkiye dayalı olarak 21.12.2006 tarih 158 sayılı karar ile davacıyı kooperatifle yaptığı 01.12.2006 tarihli çevre düzenlemesine yönelik sözleşme uyarınca sözleşme bedeli olan 26.000 TL ile daha sonra ilave edilen 5.000 TL olmak üzere toplam 31.000 TL iş bedeli, kalan 29.000 TL"nin de nakit ödenmesi koşuluyla tek ödemeli üye olarak kabul ettiği, davacının işi yaparak teslim edip kestiği faturayı kooperatife verdiği, ayrıca 29.000 TL"yi ödediği gerekçesiyle, davanın kabulüne, davalı kooperatif yönetim kurulunun davacının ihracına ilişkin kararının iptaline, davacının statü ortağı olduğunun ve aidatlar nedeniyle davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, kooperatif üyeliğinden ihraç kararının iptali ve menfi tespit talebine ilişkindir.
İhraç kararının dayanağı olarak ortağa tebliğ edilen her iki ihtarnamede bildirilen borç miktarlarının aynı olması, farklı ise bunun nedeninin ihtarnamede açıklanması, dolayısıyla ortağın borç miktarlarında tereddüde düşmemesi gerekmekte olup, aksi halde ortağın 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu"nun 16 ve 27"nci maddelerine uygun olarak temerrüde düştüğü kabul edilemeyeceğinden, ihracı da hukuka uygun sayılamayacaktır. O halde, mahkemece, davanın yukarıda açıklanan gerekçeler ile kabulü gerekirken, yazılı gerekçelerle kabulüne kararı verilmesi doğru görülmemiş ise de, ihraç kararının iptaline yönelik mahkeme kararının sonucu itibariyle doğru olması nedeniyle davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2- 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu"nun 23. maddesi hükmü uyarınca, ortaklar hak ve yükümlülüklerde eşit konumda olduklarından, bu ilkenin dışına çıkılmak istendiği takdirde, bu hususun genel kurulda görüşülmeye açıkça sunulması veya genel kurulun yapılan uygulamayı açıkça benimsemiş olması gerekmektedir. Böyle bir karar alınmamışsa, ortağın aidat yükümlülüğü devam edecektir. Somut olayda yukarıda belirtilen gerekçeye nazaran davacının peşin ödeme ile ortak olduğunun kabulü mümkün bulunmamaktadır. Mahkemece davacının normal ortak olduğu gözetilerek borcu olup olmadığının tespiti ile sonucuna göre hüküm kurulması gerekmektedir.
SONUÇ; Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde ilgilisine iadesine, 21.07.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.