MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna Muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, Müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- ... vekilinin temyizine göre yapılan incelemede;
Açılan kamu davasının niteliğine göre, suçtan doğrudan zarar görmeyen ... Müdürlüğünün, davaya katılma hakkı bulunmadığı, davaya katılmasına karar verilmesinin de temyize yetki vermeyeceğinden, anılan idare vekilinin vaki temyiz isteğinin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanıkların ve malen sorumlunun temyizine göre yapılan incelemede;
1-Dosya kapsamına göre, sanık ...’ın malen sorumlu ...’...ait suçta kullanılan plakalı aracı emaneten aldığını, malen sorumlunun araçta sigara taşıyacağını bilmediğini savunması karşısında, araç maliki ...’ın iyiniyetli üçüncü kişi olmadığına dair aracın müsaderesine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilerek aracın iadesi yerine yazılı şekilde müsaderesine kararı verilmesi,
2-01/03/2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. yine 18/06/2014 tarihli 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile 3. ve 8. fıkralarındaki değişiklikler gözönüne alındığında, ayrıca 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde, verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda, ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrilmesine karar verilmesi,
3-24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanıkların ve malen sorumlunun temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1-Hüküm fıkrasından nakil aracının müsaderesine ilişkin kısım çıkarılarak, yerine “ ... plakalı aracın sahibine iadesine ve trafik kayıtları üzerindeki şerhlerin kaldırılmasına” bendinin eklenmesi,
2- Adli para cezasının taksitlendirilmesine ve mehil verilmesine yer olmadığına ilişkin bölümden “ve ödenmeyen adli para cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 52. maddesinin (4). fıkrası uyarınca ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106. maddesinin (3). fıkrası gereğince hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına (ihtar edilemedi )” ibaresinin çıkartılması,
3-Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1...3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.07.2017 günü oybirliğiyle karar verildi.