Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/4661 Esas 2022/1659 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Eskişehir 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 06.06.2017 gün ve 2007/262 - 2008/398 sayılı kararı onayan Daire'nin 07.11.2018 gün ve 2018/2587 - 2018/5564 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, bazı noksanlıkların ikmali için mahalline geri çevrilen dosyanın eksikliklerin giderilmesinden sonra iade edildiği anlaşılmakla dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, yargılamanın yenilenmesi istemine ilişkin olup, mahkemece yargılamanın iadesi talebinin reddine karar verilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 374 ve devamı maddelerinde düzenlenen yargılamanın yenilenmesi talebi, hukuki niteliği itibariyle ayrı ve bağımsız bir davadır. Yargıtay’ın 23.05.1956 gün ve 8/9 sayılı içtihatları birleştirme kararında da yargılamanın yenilenmesi talebinin müstakil bir dava olduğu, bu sebeple harca tabi olduğu ve mutlaka usulüne uygun duruşma daveti yapılmak suretiyle karara bağlanması gerektiği, evrak üzerinden değerlendirme yapılamayacağı hususu vurgulanmıştır.
İlk Derece Mahkemesince davanın reddine dair verilen nihai nitelikteki kararın, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtikten sonra verildiği açıktır. Keza, dava dosyasında 6100 sayılı Kanun’un Geçici 3. maddesinin ve bu meyanda anılan maddenin 2. fıkrasının uygulanmasını gerektirir nitelikte bir kararın temyiz incelemesinin yapıldığını gösterir bilgi ve belgeye de rastlanmamıştır. Bu meyanda, mahkemece evvelce verilen davanın kabulüne dair kararın Dairemizce onanması ve sonrasında karar düzeltme talebinin reddi suretiyle kesinleşmiş olmasının anılan Kanunun Geçici 3/2. maddesinin uygulanmasını gerektirmeyeceği, bir başka söyleyişle, bu durumun yargılamanın iadesi talebinin reddine dair nihai hükmün 1086 sayılı Kanun hükümleri çerçevesinde temyiz incelemesine tabi tutulmasını gerektirici mahiyet taşımadığı anlaşılmaktadır.
Bu nedenle, mahkemece verilen kararın kanunyolu incelemesi Bölge Adliye Mahkemesine ait olup "temyiz" ibaresi taşıyan dilekçeye dayalı olarak temyiz incelemesi yapılması ve onama kararı verilmesi doğru olmamış, davalı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 2018/2587 E. - 2018/5564 K. sayılı ve 07.11.2018 tarihli onama ilamının kaldırılarak dosyanın mahalline iadesine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 2018/2587 E. - 2018/5564 K. sayılı ve 07.11.2018 tarihli onama ilamının kaldırılarak kanun yolu değerlendirmesi yapılmak üzere dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, ödediği temyiz peşin, temyiz ilam ve karar düzeltme harçlarının isteği halinde karar düzeltme isteyen davalıya iadesine, 09/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.