Hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından yapılan yargılama sonucunda ; sanık ... hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143, 43, 53, 58. maddeleri gereğince 8 yıl 16 ay 15 gün hapis, 116/2-4, 43/1, 53, 58. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/03/2015 tarih, 2015/31 Esas ve 2015/ 193 Karar sayılı kararının sanık ... ‘in temyizi üzerine;
Dairemizin 18/06/2015 tarih, 2015/ 21733 Esas ve 2015/4155 sayılı kararıyla,
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ..."in temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 29/11/2016 tarih ve 2016/ 242680 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP :
Sanığa yüklenen TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıl üzerine çıkması dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle mahkemesince yazılı şekilde karar verilmesine karşın; Yüksek Dairenizin 18.06.2015 gün, 2015/21733 ve 2015/4155 sayılı kararı ile sanık hakkında geceleyin işyeri dokunulmazlığının ihlali ve geceleyin hırsızlık suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak onama kararı verildiği,
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun atılı hırsızlık suçu ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği aksi taktirde atılı hırsızlık suçundan hüküm kuracak olan mahkemesinin sarfı nazarında olacağı, zinhar sanık savunmasının hırsızlık suçu yönünden hukuka aykırılığı nedeniyle yok hükmünde olması karşısında, yok hükmünde olan savunmanın konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden temyiz incelemesine esas alınamayacağı hususları da nazara alındığında,
Sanığa yüklenen TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıl üzerine çıkması dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle mahkemesince yazılı şekilde karar verilmesi nedeniyle itiraz zorunluluğu doğmuş bulunmaktadır.
SONUÇ VE İSTEM : Açıklanan gerekçelerle;
Yüksek Dairenizin 18.06.2015 gün, 2015/21733 ve 2015/4155 sayılı kararı ile sanık hakkındaki Onama kararının kaldırılarak yukarıda belirtilen hususlar doğrultusunda bozma kararı verilmesi, itiraz kabul edilmediği taktirde dosyanın itiraz incelemesi yapılmak üzere Yüksek Ceza Genel Kurulu Başkanlığına tevdii itirazen saygıyla arz ve talep olunur, isteminde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü,
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanığa yüklenen TCK’nın 142/2-h,143 maddelerinde öngörülen hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yılın üzerine çıkması dikkate alındığında, CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmemesi ve hırsızlık suçuyla birlikte işlenen işyeri dokunulmazlığını ihlal suçununda hırsızlık suçuyla birlikte değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek dairemizin onama kararının kaldırılması talep edilmiştir.
KARAR:
6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un yürürlüğü girmesi üzerine anılan Kanunun 99. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığında yapılan itiraz üzerine incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/11/2016 tarih, 2016/950 Esas ve 2016/436 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere Dairemizin anılan kararında usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29/11/2016 tarih ve 2016/ 242680 sayılı itiraz dilekçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görülmediğinden REDDİNE,
Dairemizin 18/06/2015 tarih, 2015/21733 Esas ve 2015/4155 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA YER OLMADIĞINA, itirazın incelenmesi için dosyanın 5271 sayılı CMK’nın 308/2. maddesi uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurul Başkanlığına GÖNDERİLMESİNE, 29/12/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.